به نزدیکش دمی چون آرمیدند

دعا گویان از او دوری گزیدند

به حرف ناخوشی کز هم شنیدند

چنان پا از ره یاری کشیدند

به روز و شب و بیابان می‌بریدند

که روزی بر لب دریا رسیدند

چو صرصر پر در آن صحرا دویدند

ولیکن هیچ جا گردش ندیدند

چو همراهان ازو این حال دیدند

در آن کشتی به زنجیرش کشیدند

غلامان پهلو از بستر کشیدند

به جای خویش ناظر را ندیدند

چو بوی غیردام و دد شنیدند

ز جا جستند و از دورش رمیدند

اشارت کرد تا رخشی گزیدند

به تعظیمش سوی ناظر کشیدند

سرافرازان لشکر سرکشیدند

به پای تخت خاصان آرمیدند

چو جا بر جای خود خلق آرمیدند

به مجلس خادمان خوانهاکشیدند

بزرگانش الف بر سر کشیدند

سمند سرکشش را دم بریدند

ثوابت از دو جانب در رسیدند

دو شش درج گهر پیشش کشیدند

ملال خاطر شیرین چو دیدند

پرستاران جنیبت‌ها کشیدند

مقیمان حرم کاین حال دیدند

به یکبار از حرم بیرون دویدند

نگهبانان ز هر سو در رسیدند

دو مرغ هم نوا دم در کشیدند

کنیزان حرف شیرین چون شنیدند

نیاز مرد صنعت پیشه دیدند

از این درگه که شاهان ناامیدند

گدایان کی به مقصودی رسیدند

پرستاران ز او چون این شنیدند

ز حیرت جمله انگشتان گزیدند

متاع مصلحت صد رنگ چیدند

گهی بفروختند وگه خریدند

پرستاران شاهم چون بدیدند

چو بختم پیش و از پس می دویدند