دوای درد ما او بود دیدم

بسی در جان یقین گفت و شنیدم

مرا معبود میبایست دیدم

به معنی حقیقی در رسیدم

ز گفتارش یقین اینجا جنیدم

بدام او بمانده خار و قیدم

طمع زینها بیکباره بریدم

که تا اینجا یقین جانان بدیدم

وصالت درهمه بیشک بدیدم

ازان بیشک بدید تو رسیدم

ریاضت چند من از تو کشیدم

اگرچه با تو درگفت و شنیدم

از آنجاکامدم اینجا بدیدم

یکی بد در کمال خود رسیدم

خدایم من که اینجا گه بدیدم

ابا خود گویم و از خود شنیدم

چو با خورشید عزت کل رسیدم

بجز خورشید من چیزی ندیدم

همه مائیم اینجابا یزیدم

درونم با برون گفت وشنیدم

منم جانان تو کاینجا بدیدم

ترا اسمای اعظم بایزیدم

مرا دانی که ازجانت مریدم

غلام ذاتت ار چه بایزیدم

بنور جانست زنده هرچه دیدم

من از جان اندرین گفت و شنیدم

چو از صورت برونش آوریدم

شود من من در او اینجا پدیدم

منم منصور کاینجا جان دمیدم

درون جملگی من پروریدم

عجب مردی که چون او من ندیدم

چنین مردی و نه ازکس شنیدم

ره شرع محمد بسپریدم

بحمدالله که همچون بایزیدم

جهانی منتظر در دید دیدم

فتاده در پی گفت و شنیدم

خلاصه در شریعت راه دیدم

در اینجا من بذات کل رسیدم

همه جانان شدم چون او بدیدم

ازو میگویم و از وی شنیدم