نه چشم و صورتی ای مرد ره رو

تو صورت بین مشو زنهار بشنو

توئی و تونهٔ جانا تو بشنو

نداند این سخن جز مرد رهرو

چوداری همتی ره بیشتر رو

قدم از خود کن و بی‌خویش درشو

بود دانا و فرق از تست تا او

کند درد ترا درمان و دارو

تو بیماری طبیبت مرد ره رو

بجان و دل ز من این راز بشنو

بلوغ عام چون او گشت رهرو

باول حالت خاص است بشنو

بمعنی هر که از آدم دهد بو

بود فرزند او دلخواه و دلجو

چو زین عالم ترقی کرد رهرو

سماعش را تو شرح و وصف بشنو

اگر اهلی ز من این نکته بشنو

بگوش دل یقین ای مرد رهرو

شناسا کن مرا با حضرت او

که برد او در جهان از سالکان گو

دگر سی گفت اگر خواهی بگو تو

دگر خواهی مگو و راز کم گو

نه کس داند حقیقت بازی او

ترا دارد یقین در گفت و درگو

خدا پیوسته با تست و تو با او

حقیقت اوست اندرگفت و درگو

خرابات فنادان و درو رو

ز من این نکتههای بکر بشنو

ابا خود آشنا باشد یقین او

ابا خود او بود در گفت و در گو

دلیلت با تو و تو بیخبر زو

چنین افتادهٔ در گفت و درگو

حقیقت این بوداکنون تو بشنو

بگفتار من ای دلدار بگرو

ازو برخور که ناگه میرود او

بمانی صورتی بی گفت و بی گو

چو شبلی این بیان بشنید از او

تعجب کرد از وی گفت نیکو

در این عین یقین ای جان تو بشنو

درین گفتارها از جان تو بگرو