به خواب اندر فراز آمد سروشی

جوانی خوب‌رویی سبزپوشی

اگر فرمان بری پندم نیوشی

شکیبایی کنی در صبر کوشی

چرا با من به تلخی همچو هوشی

که با هر کس به شیرینی چو نوشی

فلک را داده سَروَش سبز پوشی

عمامش باد را عنبر فروشی

تو آن گندم‌نمای جوفروشی

که در گندم جو پوسیده پوشی

شمال انگیخته هر سو خروشی

زده بر گاو چشمی پیل گوشی

و گر خواهی که در دل راز پوشی

شکیبت باد تا با دل بکوشی

به گفتن با پرستاران چه کوشی‌؟

سیاست باید این‌جا یا خموشی

اگر گوشم بگیری تا فروشی

کنم در بیعت‌ِ بیعت خموشی

مگر شیرین ز لعل افشاند نوشی

که از هر گوشه‌ای خیزد خروشی

دران جمع اوفتاد از شوق جوشی

برآمد از میان بانگ و خروشی

خوشی می‌رفت با او چون خموشی

که تا بُردش بر گندم فروشی

برآمد از پس پرده خروشی

چو دریا زان زنان برخاست جوشی

نمی‌دانی که تا تو سیم کوشی

بغفلت عمر زرّین می‌فروشی

همه مرغان درافکنده خروشی

ز جانان بی نوا نامانده گوشی

اگر هر دم حضوری را بکوشی

زواَسجدواَقتَرِب خلعت بپوشی

دمی از عشق گل دارم خروشی

برآید در دلم هر لحظه جوشی

چرا این رنگ بی‌بو می‌فروشی‌؟

چرا پای خود از مردم نپوشی‌؟

تو گر چل حج به نانی می‌فروشی

قوی می‌آیدت چندین چه جوشی

اگر هر دم حضورش را بکوشی

ز واسجد واقترب تشریف پوشی