بیا ای مرغ رنگین جامه بی‌بو
سر تُرکانه داری پای هندو
تنی پوشیده داری جان عریان
لب پرخنده داری چشم گریان
ز روی آینه نزدوده‌ای زنگ
لباس آینه کردی به‌صد رنگ
اگر زر می‌کند آهن زر اندود
نگیرد آهن از زر رنگ نابود
به زیور کی شود چون ماه تو زشت؟
به ضرب مشت چون گردد برانگشت؟
چرا این رنگ بی‌بو می‌فروشی؟
چرا پای خود از مردم نپوشی؟
سراسر خویشتن را می‌نمایی
ولیکن گر به قاف بی‌وفایی
به از ناموس باشد نام ناموس
به از طاووس باشد پای طاووس
ببین خود را و از هستی برون آی
به کوی نیستی بخرام و می‌پای
اگر پای سیاهت یاد بودی
به جلوه کی دل تو شاد بودی؟
چو بلبل جامهٔ رنگین بینداز
مرقع‌پوش شو مانندهٔ باز
نه رنگت ماند و نی بال و نی پر
مشو مغرور این رنگ مزوّر
چه عزت می‌رسد از عزت آن؟
که پرت می‌نهند بر سر امینان؟
چه نفع آمد بگو ای مرغ خوش باش؟
در حمام را از نقش نقاش؟
به رنگ خویشتن مغرور گشتی
ز قرب حضرت شه دور گشتی
همه رنگی ز ما بویی نداری
همه بویی ز ما بویی نداری
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره‌ی یک مرغ رنگین است که به ظواهر و زیبایی‌های ظاهری خود مغرور شده و احساس زیبایی و ارزشمندی می‌کند. شاعر به او می‌گوید که زیبایی ظاهری‌اش بی‌حاصل است و به درونش توجهی ندارد. او از مرغ می‌خواهد که خود را به جای ظاهری‌اش ببیند و از خودفریبی و غرور ناشی از زیبایی بپرهیزد. در نهایت، شاعر به مرغ یادآوری می‌کند که زیبایی واقعی در وجود و ارزش‌های درونی است و نه در رنگ و نقش‌های ظاهری.
هوش مصنوعی: بیا ای پرنده‌ی زیبا و رنگارنگ که بوی خوبی نداری، می‌توانی با پای هندوستانی به اینجا بیایی.
هوش مصنوعی: تو بدنی پوشیده و ظاهری موجه داری، اما درون تو خالی و بی‌پوشش است. در حالی که لبخندی بر چهره‌ات نشسته، چشمانت از غم و اشک پر شده‌اند.
هوش مصنوعی: شما با دقت و ظرافت خاصی آینه را تمیز کرده‌اید و لباس آن را به رنگ‌های زیبا و متفاوتی آذین بسته‌اید.
هوش مصنوعی: اگر آهن را با طلا بپوشانند، هرگز نمی‌تواند رنگ واقعی طلا را به خود بگیرد و در نهایت همان آهن باقی می‌ماند.
هوش مصنوعی: چطور ممکن است که تو زشتی، وقتی که به زیبایی ماه آراسته‌ای؟ آیا با یک ضربه به دست، می‌توانی زیبایی را از بین ببری؟
هوش مصنوعی: چرا این عطر بی‌خاصیت را به فروش می‌رسانی؟ چرا نمی‌خواهی به مردم نزدیک‌تر شوی و از آنها فاصله بگیری؟
هوش مصنوعی: تمام وجود خود را به نمایش می‌گذاری، اما اگر در قاف عشق بی‌وفا باشی، بی‌فایده است.
هوش مصنوعی: بهتر است که به جای ناموس، به نام آن احترام بگذاریم و همچنین بهتر است به جای زیبایی ظاهری، به ارزش‌های درونی توجه کنیم.
هوش مصنوعی: خودت را خوب بشناس و از دنیای مادی فاصله بگیر، به جایی برو که در آن هیچ‌چیزی وجود ندارد و از لذت زندگی بهره‌مند شو.
هوش مصنوعی: اگر سایه‌ی سیاه تو به یاد من باشد، چگونه می‌توانی با دل شاد زندگی کنی؟
هوش مصنوعی: وقتی بلبل لباس‌های رنگارنگی را می‌بیند، به مرقع‌پوشی تبدیل می‌شود، پس مانند باز باش و با آزادگی پرواز کن.
هوش مصنوعی: نه چهره‌ات باقی مانده و نه بال و پر داری؛ مغرور نشو به این ظواهر فریبنده.
هوش مصنوعی: چه افتخاری از عزت او به دست می‌آید؟ که کسانی را که قابل اعتماد هستند، به این صورت مورد آزمایش یا بی‌احترامی قرار می‌دهند؟
هوش مصنوعی: ای مرغ خوش‌حال، چه سودی دارد که به تو بگویم خوش باش؟ در حالی که در حمام، دیوار را نقاشی کرده‌اند؟
هوش مصنوعی: به خاطر خودخواهی‌ات و فریب رنگ و لعاب زندگی، از نزدیکی و محبت به پیشوای بزرگ دور شده‌ای.
هوش مصنوعی: ما به همه رنگ‌ها و جلوه‌ها آراسته‌ایم، اما تو هیچ صدایی از ما نمی‌شنوی و هیچ ارتباطی با ما برقرار نمی‌کنی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.