به چندین بیتها کاو را ستودم

به ایزد گر به وصفش بر فزودم

به مهر اندر چنینم کت نمودم

و گر در دل جزین دارم جهودم

چرا با دلبری تندی ننودم

که در عشقش چنین دیوانه بودم

من آنگه از جهان آنگه نبودم

که در سختی همی شادی نمودم

وفا کشتم چرا انده درودم

ثنا گفتم چرا نفرین شنودم

ترا دیدم بسی و آزمودم

فسونت نیز بسیاری شنودم

چرا راز دلم با تو نمودم

چرا تیمار جان خود فزودم

جهان را بی تو بسیار آزمودم

بدو در زنده همچون مرده بودم

اگر روزی ترا رشکی نمودم

به روز مرگ ارزانی نبودم

بسا روزا که من عشق آزمودم

چنین یک روز ازو خرم نبودم

فراوان بخت خود را آزمودم

ازو جز خسته و غمگین نبودم

چو مهرت با دگر کس آزمودم

ز دل زنگار مهر تو ز دودم

ترا من در هنرها آزمودم

همیشه ز آزموده شاد بودم

خیالت را پرستش‌ها نمودم

و گر جرمی جز این دارم جهودم

مگر تلخ آمد آن لب را وجودم

که وقت ساختن سوزد چو عودم

مبین کز توسنی خشمی نمودم

تواضع بین که چون رام تو بودم

بهر سختی که تا اکنون نمودم

چو لحن مطربان در پرده بودم

بسی تیر از کمان افکنده بودم

نشد بر هیچ کاغذ کازمودم

چنین گفت او که من شفقت شنودم

ولی بر هیچکس مُشفق نبودم

چو بوی او ز جان خود شنودم

شدم زنده اگرچه مرده بودم