یکی مشتش زدی دیگر تپانچه

یکی مویش برآوردی بپنجه

امیرالمؤمنین است نور یزدان

امیرالمؤمنین از جمله آگاه

سماع اصلی بزرگست اندرین ره

چو یابی سمع دل گردی تو آگه

چو حیدر فرد باید شد ز جمله

که تا گردی خلاص از هرچ طعمه

سعادت یابد و اقبال و توبه

که چون بروی رسد از یار روضه

هنوز از سرّ کل او نیست آگه

عیانی صورتی دیده است نی شه

منم راز تو گفته سوی دریا

رسیده ماهیانت تا بر شاه

بخواهی مرد ای صورت در آخر

طلب کن بیش از آن این سر خانه

چو دعوی باطل آمد اندرین راه

ز معنی باش و از اسرار آگه

جواهر نامه با مختار نامه

بشرح القلب من رهبر بخانه

ز کعبه یافتم مقصود کعبه

از آنم مشتری گشته چو زهره

بحقّ بوتراب و خضرویّه

به یحیی معاذ آن پیر خرقه

بگفتا زود رو ای مرد ابله

که گیری تو بزت را برهمین ره

دو سینه را شماره کن به آن ده

دوانزده ببین در عینت ایمه

کسی هرگز ثنائم چون تواند

که ایمن از خودی خود بمانده

همه زان تو است و تو منزّه

دریغا چون بری در این سخن ره

صفات ذات پاک تو منزّه

عقول افتاد بیخود اندر این ره

بمن فردی بمن گشتی منزّه

بمن دیدی سراسر دید این ره

چگویم تا که درد تو شود به

اگر مرد رهی داد سخن ده

از آن جامی که مه خوردست در ره

شود ازتاب او مر جوهر مه