کسی را زو بود ایمان برونق

چگونه گویدش کو بود ناحق

چه میسازی تو کار این دو عاشق

که کاری مینما ید ناموافق

مرا عزمیست تا یکشب بزورق

شوم آهسته تا آنسوی خندق

بآخر چون نکو شد کار زورق

دگر شب رفت فرخ سوی خندق

ز بهرش دایهیی بگزید لایق

که باشد شیر او با او موافق

امیرالمؤمنین می‌گفت اناالحق

امیرالمؤمنین سلطان مطلق

ازین در گر روی باشی تو برحق

درو بینی حقیقت سر مطلق

در این اسرار مرد نیک صادق

بود آن هالک بی‌دین منافق

حقیقت نوح دان هادی مطلق

بود معنی کشتی دعوت حق

تو میدان عام را حیوان ناطق

که هستند جملهٔ ایشان منافق

بود حیدر حقیقت واقف حق

درو پیدا نماید وجه مطلق

بجان و دل شنو از من تو مطلق

نگوید کس سخن زین بهتر الحق

عمل بی علم باشد جهل مطلق

بجهل ای جان نشاید یافتن حق

مگر گردی تو حاجتمند مطلق

سئوالی کرد شاید از در حق

چو گردی کافر ای یار موافق

شوی آنگاه در اسلام صادق

گهی سبحان و گه گاهی اناالحق

از او بی او شود زاینده مطلق

بذکر اندر زبان با دل موافق

بدار ای جان که تا باشی توصادق

مگر گویندهٔ خوب و موافق

قرین حال او معشوق و عاشق

کمال عشق داند یافت عاشق

اگر باشد فنای عشق لایق

صفاتم این زمان حقست مطلق

اناالحق گویم اینجا من اناالحق