چو می‌دانستی افتادن به ناچار

نبایستی چنین بالا نشستن

به پای خویش رفتن به نبودی

کز اسب افتادن و گردن شکستن؟

وز آنجا کرد عزم رخت بستن

که حکمت نیست بی‌حرمت نشستن

چه می‌خواهی پیاپی عهد بستن

چو عادت کرده‌ای پیمان شکستن

به جان می‌بایدم پیوند با تو

گرم پیوندِ جان خواهی گسستن

اگر خواهی به حسرت سینه سفتن

[...]

چو نتوان رشتهٔ گردون گستن

بباید دل درو ناچار بستن

نباید دوستان را دل شکستن

که چون بشکست نتوان باز بستن

نمی‌باید در امید بستن

نمی‌شاید دل عاشق شکستن

نیارستی کمر از موی بستن

کزان مو بودیش بیم گسستن

تو سنگی خواهم از ننگ تو رستن

به سنگی گوهر قدرت شکستن

سخن گوهر بود نتوان شکستن

که چون بشکست نتوان باز بستن

عجبتر اینکه با پیمان شکستن

به یار تازه عهد تازه بستن

گسستن سبحه و زنار بستن

صنم گفتن وز او خامش نشستن

کمان بشکست بهر عقد بستن

زهی بستن که زود آرد شکستن

چه در سوگ کسان باید نشس تن

مرا بر خود بسی باید گرستن

که چون آری کند ب ر پل شکستن

که باشد آن چنان دشوار بستن

ز روی نازنینان دیده بستن

ز موی مه جبینان دل شکستن

در اول باید از زر، زور جستن

چو زور آید به از زر، دست شستن

دریغ آن خاستن آه آن نشستن

دریغ آن کج شدن تنگل شکستن

دلا با خوبرویان عهد بستن

بود پیمان عقل و دین شکستن

دلی کاو پرنیان عشق پوشد

هوس خارش شود در پای خستن

از آن سیمین تنان آهنین دل

[...]

گهی کافر شدن زنار بستن

گهی مؤمن شدن ساغر شکستن

بدون علم در خلوت نشستن

در تعلیم را بر روی بستن