تو رامین را ز پیش من ببردی

چه دانم کاو چه کرد و تو چه کردی

کنم کردار با تو چون تو کردی

خورم زنهار با تو چون تو خوردی

گر او نا راستی با من نکردی

به کام دل ز مهرم بربخوردی

به دایه گفت ویسم را چه کردی

بدین درهای بسته چون ببردی

تو با شیر ژیان اندر نبردی

ندانم چونت باشد شیر مردی

به گرد دایه و ویسه چه گردی

کزیشان آب روی خود ببردی

ز طبع تو همین آید که کردی

که با زنهاریان زنهار خوردی

ز کام دل بزه بسیار کردی

ز نام بد بلا بسیار خوردی

مرا بفریفتی وز ره ببردی

کنون زنهار با جانم بخوردی

نه با من نیز هم سوگند خوردی

که تا جان داری از من برنگردی

نگر تا چند کار بد بکردی

که آب خویش و آب من ببردی

دوم سوگندها به‌دروغ کردی

ابا زنهاریان زنها خوردی

مکن راما که از گل سیر گردی

نیابی ویس را آنگه به مردی

نشانم گرد هر چیزی به گردی

کنم درمان هر دردی به دردی

دلا زنهار با جانم تو خوردی

مرا با کام بد خواهان سپردی

دلا بی دانشی از حد ببردی

مرا کشتی به غمّ و خود نمردی

مگر سوگندها به دروغ کردی

مگر زنهار با جانم بخوردی

مکن خواهش چو دیگربار کردی

ببر این دود چون آتش ببردی

نه آن بادی که از وی بوی بردی

جهان از بوی او خوش بوی کردی

پس آنگه تو به جای من چه کردی

بکشتی وانچه کشتی خود بخوردی