چو امرش از مظالم گه بر آید

قصا با امرش از گردون در آید

تو دانی کاین جهان روزی سر آید

وزو رفته جهانی دیگر آید

مگر چون زین سخن سالی بر آید

به من بر روز بدبختی سر آید

به پیمانی که چون یک مه برآید

ترا این روز بدخویی سر آید

خور آسد پهلوی باشد خور آید

عراق و پارس را خور زو بر آید

همه اندوه و تیمارت سر آید

ز تخم صابری شادی بر آید

کنون امسال گل زیبا بر آید

نبیند چون رخش رعناتر آید

به نیک و بد جهان بر ما سرآید

وزان پس خود جهان دیگر آید

یکی آتش به مغز من در آید

کزو جیحون ز چشم من بر آید

اگر خورشید روی تو بر آید

شب تیمار و رنج من سر اید

چو دی ماه فراق ما سر آید

بهار وصلت و شادی در آید

هر آن بادی کز آن کشور بر آید

مرا از جان شرین خوشتر آید

خوشا بادا که از مشرق در آید

تو گویی کز گلستانی بر آید

نسیمی کز کنار دلبر آید

ز بوی مشک و عنبر خوشتر آید

اگر سنگی ز گردون اندر آید

همانا عاشقان را بر سر آید

که با این داغ گر جانم بر آید

ز دود جان من گیتی سر اید

چو او بگذشت روز دیگر آید

ز ما با او گروهی نو در آید

چو خواهم مرغم از روزن درآید

زمین بشکافد و ماهی برآید

چو روز بینوائی بر سر آید

مرادت خود به زور از در درآید

درم‌داری که از سختی درآید

سر و کارش به بدبختی گراید