ملک‌زاده ز دل آهی برآورد

ز سوز دل به چشم آب اندر آورد

ز هر جنسی برای افسر آورد

برش هر روز نقدی دیگر آورد

شه رومی به ابرو چین درآورد

تأمل کرد و آنگه سر برآورد

ز شوق ملک چین آهی بر آورد

به نرگس زار آب از دل در آورد

شبی شوقم شبیخون بر سر آورد

ز غم در پای دل جوشی برآورد

رخ از شرمندگی سوی در آورد

به روی نیکبختی در برآورد

زلیخا را به عقد خود درآورد

به عقد خویش یکتا گوهر آورد

به چشمان خود انگشتان درآورد

دو نرگس را ز نرگسدان برآورد

چو صبح از بام مشرق سر برآورد

هزیمت بر سپاه شب در آورد

اجل پیغام مرگ من در آورد

زمانه عمر من بر من سرآورد

تنم هر چند کوه از جا بر آورد

مرا کوه غمت از پا در آورد

چو شب، دیبای کحلی بر سر آورد

زمانه سر به بی مهری برآورد

دوبار از قعر آتش سر بر آورد

حبابش غوطه ای هم بر سر آورد

به حسرت از جگر آهی برآورد

که چاک اندر دل خارا درآورد