ازان سر گشته و گم کرده راهم

که یک دم برکنار دایه خواهم

فلک را رشک می‌آید ز جاهم

که من پیوسته شاه شاه خواهم

چرا چیزی دهی از پیشگاهم

که در حالم بسوزد، می‌نخواهم

چو در ملک قناعت پادشاهم

توانم کرد دائم هرچه خواهم

به مستی هرچه گفتم عذر خواهم

اگر بیراه رفتم هم به راهم

چو شد دور از کنار حوض ماهم

کنون آب از میان حوض خواهم

تو میدانی که گر من کینه خواهم

نیاری تاب در پیش سپاهم

توی در راه حق پشت و پناهم

توی اندر معانی پادشاهم

چو در اینجایگه من دزد راهم

کنون بنگر که اندر دار شاهم

نیم دیوانه اما مرد راهم

نظر کن در حقیقت دستگاهم

کنون وقت سر است کامد کلاهم

که میباید شدن در نزد شاهم

همه اندر فنا دید و بقا هم

خدا بود و خدا آمد خدا هم

جنید راهبر می پیر را هم

معایینه یقین دیدار شاهم

چو سلطانم اباخیل و سپاهم

که اندر سلطنت دیدار شاهم

ترا پیریست رهبر حق نماهم

که دارند اندر اینجا در بقاهم

در آخر جملگی عین فنا هم

چو آدم بیشکی دید خدا هم

سفر کردند یاران جان ما هم

بسی بیگانگان و آشنا هم

ز ما یک بار برکندند دل را

ز صحبت خیمه مهر و وفا هم

چه تاب رنج راه آن نازنین را

[...]

بدان مقصود خواهش بخش راهم

که از تو جز تو مقصودی نخواهم

بود واجب، کازین نقش تباهم

بگرداند، به محشر، روسیاهم

همی کردند یک یک را فراهم

دو گان را عقد می بستند با هم