به آواز حزین چون عذرخواهان

روان کرد این غزل را در سپاهان

بسا آیینه کاندر دست شاهان

سیه گشت از نفیر داد خواهان

نهاد آن مهد را بر دوش شاهان

به مشهد برد وقت صبح‌گاهان

فرستم تا ترازو دار شاهان

جوی چندم فرستد عذرخواهان

خصوص آن وارث اعمار شاهان

نظرگاه دعای نیک خواهان

مگر آن شاه را از کینه خواهان

پدید آمد یکی دشمن ز شاهان

خوش آوازی ز خیل نیکخواهان

مؤذّن بود در شهر سپاهان

پشیمان گشت و چون صاحب گناهان

به پیش پیر آمد عذر خواهان

خردمندان چو آیند نزد شاهان

به نظم آرند دعای صبحگاهان

ستاده پای با جان عذر خواهان

گناه از بنده عفو از پادشاهان

چو هستت این گدا از نیک خواهان

مراعاتیش کن چون پادشاهان

یکی شه بود در شهر سپاهان

که بودندی غلامش پادشاهان

شکفت از کار گلرخ شاه شاهان

که رُست او را نباتی در سپاهان

خبر آوردش از شاه سپاهان

که شه همچون شکرگلراست خواهان

یقین دانم که نبود شاه خواهان

که گل گردد گلابی در سپاهان

منم امروز شمع پادشاهان

ز من در پرده مینازد سپاهان

جوانی بود بهزاد از سپاهان

که بودی پهلوان پادشاهان

چو تو رفتی سپهدار سپاهان

سپاهی خواست از اقلیم شاهان

بدانسان شاه گل را گشت خواهان

که باسی تن روان شد تا سپاهان

بسی راندند مرکب نیکخواهان

که تا رفتند در شهر صفاهان