دو پور و دو کتب از بهر شاه است

دگرها غرق دریای گناه است

کلید جمله توحید الاه است

بر این معنی شه مردان گواه است

ترا منصور اندر خانقاه است

گرفته ملک جان و پادشاه است

خبرداری که جانان پیر راه است

کنون اندر مکان اعیان شاه است

دلا این نور اینجا دید شاه است

همه ذرّات را پشت و پناه است

ز یک یک ذره سوی دوست راه است

و یا در چشم تو عالم سیاه است

سیه را خود بریده جایگاه است

که اندر دیده هم مردم سیاه است

هر آن در کان ز سلک پادشاه است

گهی تاج سرو گه خاک راه است

کدامین فکر ما را شرط راه است؟

چرا گه طاعت است و گه گناه است

کدامین فکر ما را شرط راه است

چرا گه طاعت و گاهی گناه است

در آلا فکر کردن شرطِ راه است

ولی در ذاتِ حق محضِ گناه است

حقیقت کهربا ذاتِ تو کاه است

اگر کوهِ تویی نَبوَد چه راه است

از آن حال دل پرخون تباه است

که عکس نقطهٔ خال سیاه است

گهی روشن چو آن روی چو ماه است

گهی تاریک چون خال سیاه است

الا ای آفتاب مشرق فضل

که تاب مهرت اندر جان ماه است

عنان تا تافتی بر جانب شام

جهان در چشم من چون شب سیاه است

به امید قدومت انجمن را

[...]

که او امروز گیتی را پناه است

خلایق را هم او امیدگاه است

ملک را گفت این آن وعده‌گاه است

که شکر گفت و این شخص آن سیاه است

سواد شام از آن لشکر سیاه است

زمین چون آسمان بر بارگاه است»

شهید تیغ عشق آر بی گناه است

به جنت جای ماه در پیشگاه است

ز عشق امروز هر کو سرخ رو نیست

به محشر نامه اش فردا سیاه است

محب را روز محشر روز اجر است

[...]

ازان غافل که آن شب بس سیاه است

از آن تا صبح چندین ساله راه است