چنان از شوقت اینجا بینیازم

که میخواهم که با تو عشق بازم

منم جانان یقین اینست رازم

ز هر نوعی یقینت گفته بازم

چو او واصل شدست و کارسازم

از آن از گفتن او بینیازم

که چندین سر که گفتم پاکبازم

از آن در پاکبازی بی نیازم

بدان گفتم که میدانی تو رازم

کجا یابی درین معنی تو بازم

بقدر خود مرا بنمود رازم

دگر آورد سوی خویش بازم

برو با یار گو اسرار رازم

برویش باب معنی کن تو بازم

بُدند آن سه نفر آنجا ملازم

که حکم این چنین برگشت جازم

ندارم هیچ و میدانی تو رازم

تو خواهی بود حیدر کار سازم

ز نافرمانیت اکنون چسازم

ترا در آتش غیرت گدازم

چو منصور تو جان خود ببازم

پس آنگه سوی ذاتت سرفرازم

در این بند و بلا میدان تو رازم

که در عشقت همی سوزیم و سازم

من از هیلاج اینجا سر ببازم

ز دید جان جانان برفرازم

کنم پیدا و آنگه سر ببازم

بنزد انبیا سر برفرازم

چو نقاش ازل برگفت رازم

حقیقت پرده کرد از روی بازم

چو نقاش ازل بنمود رازم

حقیقت پرده کرد از روی بازم

سر و جان پیش وصلت می‌ببازم

که از تو در حقیقت سرفرازم

ز وصلت در درون بحر رازم

که پرده کرده‌ای ز اسرار بازم

در این میدان اگر درتک و تازم

دگرگوئی دمی از عشق بازم

نشان آنست کآخر سر ببازم

ز سرّ او در اینجا سر فرازم