گهی میکرد ازان مستی خمارش

گهی زان ناز و آن بوس و کنارش

ز بی صبری برفت دل از قرارش

گرفت از مهر دل سر در کنارش

پدر چون دید روی چون نگارش

روان شد اشک خونین صد هزارش

ز دل پر شد ز خون تا سر کنارش

برفت از سر خردوز دل قرارش

کنار آب و آب خوشگوارش

بهشتی بود و کوثر در کنارش

اگر باشد دم تو سازگارش

تو باشی تا که باشی رازدارش

سیه شد پیش چشمش روزگارش

هزیمت گشت از او صبر و قرارش

نخستین عهد دربست استوارش

که تا بازارگان شد رازدارش

ز بی صبری برفت ازدل قرارش

بدست آورد زلف مشگبارش

چو برنامد ازان گل هیچ کارش

نه صبرش ماند در دل نه قرارش

چنین بودی دلی پر انتظارش

غم خسرو شدی هم غمگسارش

چو شد یکبارگی صبر و قرارش

در آن سختی ز حد بگذشت کارش

نه چندان اشک آمددر کنارش

که بتوان کرد تا محشر شمارش

نه چندان بود از گرهر نثارش

که بتوان کرد تا سالی شمارش

ز خورد و گفت و خفت و کردو کارش

شود یکباره بیرون اختیارش

نخواهد ماند صورت پایدارش

نباشد وصل اینجا در کنارش

از آن فریاد می دارد که یارش

ز دَست اینجای ضرب بیشمارش

کس کو راست از جان خواستگارش

وِرا زینجا ببیند آشکارش

نمود او را کُشم من چند بارش

دراندازم نهان در سوی دارش

گهی در دین و گه کفر است کارش

چنین افتاد اینجا کار و بارش