چو تو مُردی چه گل باشد چه خارت

که گل در زندگی آید بکارت

بسی گفتم ز موی مشکبارت

بیک یک موی، صد صد جان نثارت

بود اهل تکلف را عبارت

که باشد دائماً اندر عمارت

کند عقل تو هر دم صد عمارت

بیک لحظه کند او جمله غارت

فرو هرگز نیاید از عمارت

نگنجد شرح وصفش در عبارت

اگر بی علم باشد کار و بارت

یقین بر هیچ پاید روزگارت

چو علم کسبیت کردند غارت

ترا بخشند علمی از اشارت

اگر خواهد که آرد در عبارت

و یا رمزی بگوید در اشارت

کناری جوی از مردم که یارت

ز ناگاهی بیاید در کنارت

حقیقت باید اینجا گه قرارت

که پنهان نیست خود دیدار یارت

عمل کن تا ستانی مرد کارت

عمل باشد در اینجا یادگارت

به هرزه بگذراند روزگارت

دراندازد بناگه سوی کارت

نه چون آید حقیقت کردگارت

که خون گشته نهان در زیردارت

ترا دیدار بنمودست یارت

در اینجا گاه گشته آشکارت

دلم چون شد بسی در انتظارت

کنون درخاک آمد پایدارت

رها کن بایزیدا این چهارت

که تا بیرون شوی با این چه کارت

بشر بردار تا یابی بشارت

بشارت باشدت دیدار یارت

تو قدر خود نمیدانی که یارت

چه گونه پاک کرده آشکارت

سوی بحر فنا شو سوی یارت

میان آب دریا می چه کارت

خرابات فنا کن اختیارت

تو با میدان و گوی اکنون چه کارت