حیاتش با مسیحا هم‌رکاب است

صبوحش تا قیامت در حساب است

هنوزش پرّ یغلق در عقاب است

هنوزش برگ نیلوفر در آب است

به نوری کز خلایق در حجاب است

به انعامی که بیرون از حساب است

به هر طاعت که نزدیکت صواب است

به هر دعوت که پیشت مستجاب است

در این خرمن که تو بر تو عتاب است

به یک جو با مَنت سالی حساب است

به روزِ ابر، غم خوردن صواب است

تو شادی کن که امروز آفتاب است

عذابم می‌دهی و‌آن نا‌صواب است

بهشت است این و در دوزخ عذاب است

اگر تو راضی‌یی کاین دل خراب است

رضای دوستان جستن صواب است

چنین مهدی که ماهش در نقاب است

ز مه بگذر سخن در آفتاب است

تو را در ره خراباتی خراب است

گر آنجا خانه‌ای گیری صواب است

بگیر آن خانه تا ظاهر ببینی

که خلق عالم و عالم سراب است

در آن خانه تو را یکسان نماید

[...]

چو مویی تا به کوهی در حساب است

چه مویی و چه کوهی چون حجاب است

دو همدم را که با همشان حساب است

اگر مویی میان باشد حجاب است

از آن جانب همیشه نور و تاب است

چه جای پرده و جای حجاب است

مرا گنج معانی در کتاب است

که نام یار من دروی خطاب است

یکی حرف است و چندینی کتاب است

یکی نور است و چندینی حجاب است

ببستی چشم یعنی وقت خواب است

نه خوابست آن حریفان را جواب است

تو می‌دانی که ما چندان نپاییم

ولیکن چشم مستت را شتاب است

جفا می‌کن جفاات جمله لطف است

[...]

مه از شرم رخ او در نقاب است

میان ماه رویان آفتاب است

به پاسخ گفت کین عزمی صواب است

شما را عزت و روز شباب است

خطت سبز و لبت مشک و گلاب است

دهانت ذره رویت آفتاب است

تو گنج حسن و بس خانه دل

که از شوق چنین گنجی خراب است

دل من بی به روی تو سوزان

[...]

ز نور مهر تو در ماه تاب است

ترا پروانه شمع و ماهتاب است

چه می‌پرسی خبر از عالم دل

ز چشم مست تو عالم خراب است

شراب از خون ما خوردی و ما را

[...]