زمین گوئی به پیش پای عشق است

کفی افلاک از دریای عشق است

ز اول تا به آخر آنچه بینی

به بازار جهان سودای عشق است

در این مستان لایعقل شب و روز

[...]

تعالی الله از این بالا وزین رخ

ندیده کس چنین قامت چنین رخ

کنی روز مرا شب چون نمائی

نهان در زیر زلف عنبرین رخ

ز حیرت نقش بر دیوار گردند

[...]

گر از دل نیمه شب آهی برآید

غم دیرینهٔ آن دل سرآید

سحرگاهی کریمی را گدائی

اگر بهر گدایی بر در آید

کریم البته بگشاید بر او در

[...]

خدا را جمع نتوان با هوا کرد

یکی از این دو را باید رها کرد

ولی ترک خدا کردن محالست

که هر کس کرد خود را مبتلا کرد

به ملک عافیت ره برد آنکو

[...]

شنیدستم بدیوانه نمائی

ترحم کرد شخصی کفش پائی

شد آن ژولیدهٔ حق بر لب رود

بزیر سر نهاد آن کفش و بغنود

ز جاجست و در آبش کرد پرتاب

[...]

بزشتی کرد تسخر عیب‌جوئی

که از خوبی نداری آبروئی

تو را حق کرده محروم از ملاحت

ز اعضای تو میریزید قباحت

بهر عضو نو عیبی آشکار است

[...]

گل و شبنم به هم در بوستانی

خوش افکندند طرح داستانی

به شبنم گفت گل از روی نخوت

تو را با من نباشد حد صحبت

چمن زیبا ز گل باشد گلم من

[...]

خرد را گفتم ای دانای هر راز

مرا از کار دل کن عقده‌ای باز

کند با هرکس این دل آشنائی

همی سوزد بهنگام جدائی

بگفتا دوستی کاریست مشکل

[...]

شنیدستم که لقمان نکو نام

بمردم بی‌طمع دادی همی وام

کسی صد درهم از وی وام کردی

به پیش خود خیال آن خام کردی

که رهن و حجتهی چون نیست در کار

[...]

بکن پندی سرور آور ز من گوش

گرت فرسود غم بر دفع آن کوش

ظهور غم بود از نارضائی

رضا شو تا زغم یابی رهائی

حقیقت نارضائی خود ملال است

[...]

بخر پند و مکن حکمت فروشی

خموشی کن خموشی کن خموشی

چو دهقانر است پنهان دانه در گل

در آخر یابد از آندانه حاصل

و گر بگشود خاک و وانمودش

[...]

گرت باید به گیتی سر فرازی

بکن در خویش کسب بی نیازی

که هر قدر از کسانچیزی بخواهی

ز قدر خویشتن قدری بکاهی

علی گفت ار کرم کردی‌امیری

[...]

محبت جلوهٔ اول ز حق دان

ز بعد کنت کنزا حببت برخوان

مرادم این بود ای یار جانی

که اسرار محبت را بدانی

چو ما بین دو کس بینی محبت

[...]

کسی پرسید از من سر خلقت

بگفتم نیستم آگه ز حکمت

من این دانم که حق با بی‌نیازی

کند با مشت خاکی عشقبازی

مدیرنامهٔ نامی کانون

به بیچون نامه‌ام چون ساخت ممنون

نخست آوردمش تحسین ‌بسیار

که همت میگمارد خوش بدینکار

هزاران همچو من شرمنده دارد

[...]

زبان زندانی و کام تو زندان

مقفل گشته این زندان به دندان

چو باز این قفل زان زندان نمائی

بزندانی در زندان گشائی

بسوی ناروائیها گراید

[...]

یکی ز اتباع عبسی پور مریم

به استعلا همی زد زین بیان دم

که عیسی را خدا پیغمبری داد

به هر پیغمبر او را برتری داد

همینم بس دلیل این معما

[...]

به عهد پهلوی ثانی آن شاه

که شاد از لطف دل‌های غمین ساخت

جناب شهردار ریز در ریز

پلی بهر رفاه عابرین ساخت

مهندس نازم و آهنگرش را

[...]

شنیدم پشه‌‌ای بر پشت پیلی

نشست و خواست برخیزد دگر بار

بگفت ای پیل چو نخیزم من از جای

ملرز و خویش را محکم نگه دار

بگفت از‌ آمدن دادی چه رنجم

[...]

ز تبدیل خزانی و بهاری

فزاید عاقلان را هوشیاری

که دارد زندگانی مرک در پی

اگرچه مردمند از آن فراری

فلک با کس نیابد یک قدم راست

[...]