ز پیش از آنکه برتابی عنانت

دلم همراه شد با کاروانت

همی سوزد در آتش از غم آن

که باد سرد یابد گلستانت

ز بیم آنکه در ره رنج یابد

[...]

ترا تا دل بسان سنگ باشد

مرا هم دل بدینسان تنگ باشد

منم کز نام عشقت فخر دارم

ترا تا کی ز نامم ننگ باشد

چه گوئی وقت صلح ما نیامد

[...]

نه جان در کار عشقت کردم آخر

نه مهرت را به جان پروردم آخر

جهانی غم به امید تو خوردم

نگوئی کی ز تو برخوردم آخر

گرفتم نیستم در خورد وصلت

[...]

دلم خون گشت و دلداری ندارم

غمم خون خورد و غمخواری ندارم

گرانبارم ز خود وز خلق کس نیست

کزو بر جان و دل باری ندارم

گلی نشکفت در گلزار گیتی

[...]

بیا متاب ار زلف پرتابت بگیرم

مجوش ار جزع پرجوشت ببوسم

سفر کردم مگر چون بازگردم

به پرسش خوش در آغوشت ببوسم

مرا بر دوش خوش بد بار اندوه

[...]

ز عشقت سینه پر سوز دارم

دلی از درد مهرت روز دارم

ز درد و حسرت وصل تو در دل

هزاران ناوک دلسوز دارم

چرا شمع طرب نفروزم از جان

[...]

امید از وصل تو نتوان بریدن

کمان عشق تو نتوان کشیدن

مرا روزی شود وصل تو لیکن

ندانم کی به من خواهد رسیدن

یقینم کز چنان شیرین زبانی

[...]

بیا کز جان و دل به در خوری تو

بیا کز زندگانی خوشتری تو

به قد سروی به بر نسرین به رخ گل

مگر باغ و بهاری دیگری تو

اگر نوری چرا از دیده دوری

[...]

گرفتم رای پیوندی نداری

به عشوه هم زبان بندی نداری

به لابه تا کی ات گویم مرا باش

بگو آری که سوگندی نداری

امید آرزو از تو که دارد

[...]