|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به معشوقهاش میگوید که میخواهد از زلف او بگیرد و از دلتنگیاش بگوید. او سفر کرده و امیدوار است که وقتی بازگردد، در آغوش او با شادی خوشحال شود و با عشق او را ببوسد. شاعر همچنین بار سنگینی از اندوه را بر دوش خود حس میکند و آرزو دارد که وقتی به معشوقهاش برمیگردد، بتواند او را ببوسد و رازهایی را در گوش او بگوید. در این شعر، احساسات عاطفی و longing (اشتياق) به وضوح قابل مشاهده است.
هوش مصنوعی: بیا تا از زلف زیبایت بگیرم و در آن غرق شوم، اگر این کار را نکنم، تنها میتوانم با اشتیاق به بوسهای از آن فکر کنم.
هوش مصنوعی: من سفر کردم تا وقتی برگردم، بتوانم به آرامی در آغوشت باشم و تو را ببوسم.
هوش مصنوعی: من را بر دوش خودت بارِ اندوهی خوشی بگذار، زیرا وقتی به تو رسیدم، تو را میبوسم.
هوش مصنوعی: سوالی به تو میکنم به آرامی و ساده، تا بهانهای باشد که بتوانم نزد تو نزدیکتر شوم و intimacy خود را افزایش دهم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.