تبارک الله ازین بخت و زندگانی من

که تا بمیرم زندان بود مرا خانه

اگر شنیدمی از دیگران حکایت خود

همه دروغ نمودی مرا چو افسانه

چو من مهندس دیدی که کردی از سمجی

[...]

چو مست روی توام ای حکیم فرزانه

به من نگر تو بدان چشم‌های مستانه

ز چشم مست تو پیچد دلم که دیوانه است

که جنس همدگر افتاد مست و دیوانه

دل خراب مرا بین خوشی به من بنگر

[...]

پدید نیست اسیران عشق را خانه

کجاست بند؟ که صحرا گرفت دیوانه

چنان ز فرقت آن آشنا بنالیدم

که خسته شد جگر آشنا و بیگانه

نخست گفتمت: ای دل، به دام آن سر زلف

[...]

پدر که رحمت حق بر روان پاکش باد

ز من دریغ نمیداشت پند پیرانه

چه گفت گفت که جان پدر نصیحت من

اگر قبول کنی اینت پند فرزانه

تو باز سدره نشینی فلک نشیمن تست

[...]

خدایگان فصیحان دهر ابن یمین

توئی که هست فضایل ترا و همتانه

بریخت خون بسی ملحد این مه روزه

ازو ملول جهانیست بنده تنها نه

بروز زحمت دق باشد و شب استسقا

[...]

سرا فاضل دهر ایرج ای که در همه فن

به سان مردم یکی فن کسیت همتا نه

به نزد بنده رسید از تو قطعه‌ای که به لطف

ندانم آب حیات آنچنان بود یا نه

سوال کرده لطیفانه نکته‌ای که مرا

[...]

چراغ روی تو را شمع گشت پروانه

مرا ز حال تو با حال خویش پروا، نه

خِرد که قید مجانین عشق می‌فرمود

به بوی سنبل زلف تو گشت دیوانه

به بوی زلف تو گر جان به باد رفت‌، چه شد؟

[...]

مرا که در دل و جان آرزوی بریانه

دو دیده در غم نان چون کباب گریانه

شنیده ای صفت اشتیاق مجنون را

مرا به کله و گیپا هزار چندانه

زشوق حلقه زنجیر زلبیا امروز

[...]

شدم ز مدرسه و خانقاه بیگانه

سر نیاز من و آستان میخانه

صدای ذکر ریایی نمی دهد ذوقی

خوشا نوای نی و نعره های مستانه

ز شیخ شهر چه می پرسی و محاسن او

[...]

خوش آنکه بود ز تو خانه ام پریخانه

کجا شدی که شدم بی رخ تو دیوانه

ز آشنایی عشقت چه حاصل است مرا

جز آنکه گشته ام از صبر و هوش بیگانه

حدیث وصل تو هر شب ز هوش می بردم

[...]

منم ز شوق جمال تو مست و دیوانه

بملک عشق و جنونم عجایب افسانه

شنیده ام رخ ساقی توان بمستی دید

ز کنج صومعه زین رو شدم به میخانه

بوصل دوست چو خواهی که آشنا گردی

[...]

به همره عرب آن شهریار فرزانه

روانه گشت ز مسجد به جانب خانه

پدر به شام نباشد مگر دگر خانه

که داده‌اند به ما جا به کنج ویرانه

ز جای عترت زارت خبر دهم یا نه

گهی به گوشه زندان گهی به ویرانه

که ای شده ز خدا و رسول بیگانه

مرا شناسی و لب تشنه می‌کشی یا نه

علی‌الصباح که بر طره‌ات زنی شانه

هزار نافه گشایی میان کاشانه

گر از بهشت گریزد کسی رواست بسی

که هست چون‌ تو بهشتی‌رخیش‌ درخانه

کسان زنند به دیوانگیم طعنه و من

[...]