مشوشست دلم از کرشمهٔ سلمی

چنان که خاطر مجنون ز طرهٔ لیلی

چو گل شکر دهیم در دل شود تسکین

چو ترش روی شوی وارهانی از صفری

به غنچهٔ تو شکر خنده نشانهٔ باده

[...]

فغان از آن دو سیه زلف و غمزگان که همی

بدین زره ببری و بدان ز ره ببری

چه چیز بهتر و نیکوتر است در دنیی؟

سپاه نی ملکی نی ضیاع نی رمه نی

سخن شریف‌تر و بهتر است سوی حکیم

ز هرچه هست در این ره گذار بی‌معنی

بدین سخن شده‌ای تو رئیس جانوران

[...]

مشوش است دلم از کرشمه سلمی

چنانکه خاطر مجنون ز طره لیلی

چو گل شکر دهیم در دل شود تسکین

چو ترش روی شوی وارهانی از صفری

بغنچه تو شکر خنده نشئه باده

[...]

فراخت رایت ملک و ملک به علیین

کفایت ثقت الملک طاهربن علی

درود داد خلافت رسید و عهد و لوی

به بارگاه همایون حضرت اعلی

به بارگاهی کز فخر خلعتش جوید

ز ظل پرده او دوش آفتاب ردی

به بارگاهی کز حرص طاعتش خواهد

[...]

ایا تن تو همه ساله پیش روح فدی

به سوی مادرت از آسمان رسیده ندی

چرا چو برهمنان خویشتن همی سوزی

اگر توراست جهودانه طیلسان وردی

کجا گداخته کردی زناب آتش ناب

[...]

زهی ز روی بزرگی خلاصهٔ دنیی

علو قدر تو برهان آسمان دعوی

به اهتمام تو دایم عمارت عالم

ز التفات تو خارج عداوت دنیی

تویی که مفتی کلک تو در شریعت ملک

[...]

که بیرفیق و حریفی نمانی از عالم

بهر مکان که روی و بهر زمین که رسی

از آنورق که تو از ترهات می خوانی

در آن نه ذوق سخن بینم و نه رنگ و نه بوی

برنگ چهره بیمار یک اندر وی

دوای دلشدگی و شفای بیماری

بوقت طبخ در او کرده است خوانسالار

زرنگ و بوی بسی زرگری و عطاری

به دیدن تو مرادیده روشنست مگر

تو خاک درگه خورشید خسروان قزلی

نه همرهی تو مرا راه خویش گیرو برو

ترا سلامت باد و مرا نگونساری

هر آن زمین که تو یکره برو قدم بنهی

هزار سجده برم خاک آن زمین ترا

بمار ماهی مانی، نه این تمام و نه آن !

منافقی چکنی؟ مار باش یا ماهی

بهرچه روی نهم یا بهر چه رای کنم

قوی است دست مرا تا تو دست یار منی

تنم به مهر اسیر است و دل به عشق فدی

همه به گوش من آید زلفظ عشق ندی

دلم فدا شد و چشمم ندید روی خلاص

خلاص نیست اسیران عشق را به فدی

ملاحت همه دنیا نگار من دارد

[...]

مرا دلی است که دعوی کند به عشق همی

چه دل بود که ندارد به عاشقی دعوی

دلم اسیر غم عشق و من اسیر دلم

کسی به جز من اسیر اسیر باشد، نی

اگر چه عشق سر رنج و مایه بلوی است

[...]

نماز شام چو صحبت بریدم از ماوی

بریده گشت طریق سلامم از سلمی

به عزم ره سه مسافر موافقت کردیم

مه از سپهر و شب از مشرق و من از ماوی

چو بخت بر لب جیحون فکند رخت مرا

[...]