بهشت ناگهش از پی چو روزگار قدیم

عنان مصلحت داور لطیفه طراز

نقاب و پرده ندارد امام ما ای فیض

تو خود حجاب خودی از هوای خود برخیز

وصال او چو میسر نمی‏شود ای فیض

در آتش شعف و شوق او بسوز و بساز

ز فیض فتنه آخر زمان کفایت کن

خدای عزوجل! کارساز بنده‏‌نواز!

نقاب و پرده ندارد امام ما ای فیض

تو خود حجاب خودی از هوای خود برخیز

وصال او چو میسر نمی‏شود ای فیض

در آتش شعف و شوق او بسوز و بساز

ز فیض فتنه آخر زمان کفایت کن

خدای عزوجل! کارساز بنده‏‌نواز!

ز حکمت بیاموزمت نکته‌ای

که در هر دو عالم شوی سرفراز

لباس طریقت چو در بر کنی

به ذلت مرنج و به عزت مناز

به عشق آر رو تا که شاهی کنی

که محمود گردید عبد ایاز

چنان نهفته‌ام اسرار عشقت اندر دل

که ازدلم به زبانم نمی‌رسد آواز

طهارت ارنه به خون جگر کند عاشق

به قول مفتیِ عشقش درست نیست نماز

ز خوف بادیه دل بد مکن ببند احرام

که مرد راه نیندیشد از نشیب و فراز

گذشت روز جوانی هنوز در خوابی

شب دراز بخفتی سپیده دم برخیز

چنین نشسته بدینجات هم نبگذارند

به اختیار خود از پیش لاجرم برخیز

نخواهی آنکه چو سکه قفای گرم خوری

مکوب آهن سرد از سرِ درم برخیز

عجب جوان نکواعتقاد و خوش رائیست

به حسن نیت او می‌کند خرد اقراز

هژیر و نغز و خوش ای باد نوبهار بوز

که دیرگاه براه تو مانده دختر رز

پرند سبز بگلبن بپوش تا ما نیز

ز یادگار خزان برکنیم جامه خز

بیا که رایت کیخسرو بهار رسید

[...]

هژیر و نَغز و خوش ای بادِ نوبهار بِوَز

که دیرگاه به راهِ تو مانده چشمِ دخترِ رَز

پرندِ سبز به گلبن بپوش تا ما نیز

ز یادگار خزان برکنیم جامهٔ خز

بیا که رایت کیخسرو بهار رسید

[...]

کراست سورد، توان فرس و خستگی مالز

ترانش پاره نان پاره آتش است برز