وجودم زمانی که پیدا نبود

بجز مظهر حق تعالی نبود

به مصر وجود آن زمان آمدم

که با یوسفِ جان زلیخا نبود

فرشته مرا سجده آن روز کرد

که با آدم ای خواجه حوا نبود

من آن دم دم از زندگی می‌زدم

که در نفس مریم مسیحا نبود

سخن گفت موسیِ ما با خدا

زمانی که گوینده پیدا نبود

چرا دیده‌ام نقش اشیا در او

چو در ذات اونقش اشیا نبود

خدا را از آن می‌پرستد خدا

که علم پرستیدن از ما نبود

نور رخت افتاد شبی در دل منصور

فریاد اناالحق ز سموات برآمد

در صومعه تا زمزمهٔ عشق تو افتاد

صوفی چو من از توبه و طامات برآمد

چنان نهفته‌ام اسرار عشقت اندر دل

که ازدلم به زبانم نمی‌رسد آواز

خورشید ازل بتافت از روزن تن

تا چهرهٔ خود ببیند اندر روزن

گوید که چو روزن ز میان برخیزد

من باشم و من باشم و من باشم و من