امیر اعدل اعظم پناه ملک و ملل

ملاذ اهل جهان کارساز اهل زمان

ملک مواکب انجم سپاه مه رایت

فلک سرادق کرسی بساط عرش ایوان

سپهر مرتبهٔ معصوم بیک آن که رساند

[...]

ایا ستوده وزیری که دور گردون را

قضا سپرده به دست تصرف تو عنان

خلف‌ترین ولد مادر زمانه که ساخت

مهین خدیو زمینت خدایگان زمان

رکاب قدر تو جائیست ای بلند رکاب

[...]

جهان چرا نبود در پناه امن و امان

که هست مایهٔ امن و امان پناه جهان

معز دین و دول خسرو ستاره محل

معین ملک و ملل پادشاه شاه نشان

سپهر عز و علا فتنه بند قلعه گشا

[...]

شبی ز تیرگی دل سیاه گشت چنان

که صبح وصل نماید در آن، شب هجران

شبی، چنانکه اگر سر بر آورد خورشید

سیاه روی نماید چو خال ماهرخان

ز آه تیره‌دلان، آنچنان شده تاریک

[...]

شد از بهار دل افروز، عالم امکان

به رنگ دولت صاحبقران عهد، جوان

سپهر مرتبه عباس شاه کز تیغش

رقوم فتح و ظفر همچو جوهرست عیان

گرفته است دم از ذوالفقار شمشیرش

[...]

طلسم رنگ چمن را بهار بسته چنان

که رنگ بیم ندارد برو شکست خزان

مرور باد صبا بر بساط سبزه دشت

ز موج مخمل خارا درست داده نشان

کنون که یوسف گل شد عزیز مصر چمن

[...]

ز تاب شعشه آفتاب در سرطان

تنور گرم فلک جدی را کند بریان

ز تاب خور، دم فواره در میان حیاض

شدست چون نفس اژدها شراره فشان

ندانم آه که آتش‌فروز شد که دگر

[...]

تن تو چیست یکی خیمه و، ستونش جان

طناب، رشته روزی و، میخ آن دندان

چو میخ کنده شد از تند باد رفتن عمر

دگر چه چشم اقامت ز خیمه، ای نادان؟!

فگند باد اجل خیمه بر سرت چون گل

[...]

هزار شکر که آمد بهار و رفت خزان

ز فیض مقدم گل شد جهان پیر جوان

ز پرده رخ به صفایی نمود ابر بهار

که هرگز آینه ناید برون ز آینه‌دان

دمید لاله و گل صدهزار رنگ ز خاک

[...]

بدرد خوی گرفته دل از پی درمان

ببوی عید توان صبر کرد بر رمضان

بیاد یوسف کنعان بگرگ هم سفرم

ببوی الفت رحمان جلیس با شیطان

ببوی اینکه در این خانه بوده جای پری

[...]

مقرر است و معین به حجت و برهان

که غیر دوست کسی نیست درمکین و مکان

مقرر است و معین به حجت و برهان

که غیر دوست کسی نیست درمکین و مکان

به عزم پارس دل پارسایم از کرمان

سفر گزید که حب‌الوطن من‌الایمان

مرا عقیده‌ که روزی دوبار در شیراز

به دوستان‌کهن بهینه نوینم پیمان

گمانم آنکه چو در چشمشان شوم نزدیک

[...]

به عید قربان قربان‌کنند خلق جهان

بتا تو عید منی من ترا شوم قربان

فدایی توام آخر جدایی تو ز چیست

دمی بیا بنشین آتش مرا بنشان

بهار چهر منا خیز تا به خانه رویم

[...]

چو رای خواجه اگر پیر‌ گشته است جهان

غمین مباش که‌گردد به بخت شاه جوان

جهان جود محمد شه آسمان هنر

که آفتاب ملوکست و سایهٔ یزدان

همیشه شاد بود شاه خاصه عید غدیر

[...]

وزیر عصر و مجیر جهان مشیرالملک

دبیر دولت و صدر مهین و بل جهان

محیط جود محمّدعلی که همّت او

چو فیض هستی و صنع قضا نداشت کران

چو نور در بصر و جان به جسم و دل در بر

[...]

نمود خور چو رُخ اندر نقاب شب پنهان

مفاد سوره ی واللّیل شد زمین و زمان

گشود گیسو بر چهره دخت شاه حبش

چو پادشاه خُتن شد به زیر خاک نهان

نمود زال فلک جامه ی سیه در بر

[...]

چو گشت رایت دارای روزگار عیان

سپاه ظلمت شب منهزم شد از میدان

مگر تو گفتی شد نور مهدوی ظاهر

مگر تو گفتی شد رجعت امام زمان

ولیّ حضرت داور، وصیّ پیغمبر

[...]

رسید عید کمین کرد و تاخت بر رمضان

چنانکه یکشبه یک ساله ره گریخت از آن

خراب کرد بدانگونه عید خانه صوم

که جان به تهنیتش گفت خانه آبادان

همین معامله را پار چرخ با اوکرد

[...]

مگرگذشت ز هجرت هزار و سیصد و پنج

که درگذشت و جهانرا گذاشت باقرخان

شب چهاردهم از جمادی‌الاولی

چهارده شبه ماهی بخاک شد پنهان

کم از چهل بد عمرش ولی بعقل و ادب

[...]