یکی شاه گیلان یکی شاه ری

که بودند در رای هشیار پی

بپژمرد چون لاله در ماه دی

تنش خشک و رخساره همرنگ نی

چو بشنید پیغام او سوفراز

بیاورد لشکر به پرده‌سرای

دو اسبه فرستاده آمد به ری

چو باد خزانی به هنگام دی

همه یال اسبان پر از مشک ومی

شکر با درم ریخته زیر پی

بگاه بسیجیدن مرگ می

چو پیراهن شعر باشد بدی

بزرگی من از پارس آرم بری

نمانم کزین پس بود نام کی

بدو گفت خسرو که‌ای شوم پی

چرا یاد گرگین نگیری بری

چنین گفت پس با سکوبا که می

نداری تو ای پیرفرخنده پی

وزان بیشه بهرام شد تابری

ابا او دلیران فرخنده پی

بخوان و شکار و ببزم و به می

به نزدیک خاقان بدی نیک پی

همان نیز بیدار کاوس کی

جهاندار نیک اختر و نیک پی

کنون تا ببینم که با جام می

یکی سست باشی اگر سخت پی

چنین گفت که اکنون بر بوم ری

به کوبند پیلان جنگی بپی

نگه کن که شهری بزرگست ری

نشاید که کوبند پیلان بپی

بدیدم بیارم به فرمان کی

بدان تا فرستدش خسرو به ری

به دیوان نوشتند منشور ری

ز زشتی بزرگی شد آن شوم پی

ازان زشت بد کامهٔ شوم پی

که آمد ز درگاه خسرو بری

بیک هفته زین گونه با رود و می

ببودند شادان ز شیروی کی

که از ژرف دریا برآورد پی

بران گونه دیوار بیدار کی