به هر سو سِک ترش دارند و تیز

بریزند تا زود گیرد گریز

به گیتی در از زندگان نیست چیز

کش اندر نهان دشمنی نیست نیز

همان ماهی خُرد بُد زنده نیز

ازین به شگفت ار بجویی چه چیز

چو ناگه وزیدی یکی باد تیز

از این بیشه برخاستی رستخیز

نبد کار از جنگشان جز گریز

هم از دور دیدی نکردی ستیز

چنان داشتند اسپ تازنده تیز

که گر حمله بردی به زخم از گریز

جهان گشت پر ابر الماس ریز

شد از خاک و خون باد شنگرف بیز

به یک روزه راهش جزیریست نیز

پر از میوه و کشت و هر گونه چیز

بس از بیم آن خواست کآرد گریز

زدندش به نوک سنان های تیز

ستاره پرستان بسی چند نیز

شگفت اندر آن کیش بسیار چیز

هم از زر ساوه هم از رسته نیز

هم از در و یاقوت و هر گونه چیز

ده از عنبر و زعفران بود نیز

ده از عود و کافور و هر گونه چیز

صدو بیست پیل دگر بار نیز

بُداز بهر اثرط ز هر گونه چیز

شب و روز ار آرند با من ستیز

به خنجر کنم هر دو را ریز ریز

به نزدیک اثرط یکی نامه نیز

فرستاد وز هدیه هر گونه چیز

ندانم درین رای گردون چه چیز

دگر بینمت یا نبینمت نیز

ز دزدان هر آن کس که پذیرفت چیز

به دزدی ورا زود گیرند نیز

مشو یار بدبخت و کم بوده چیز

که از شومی‌اش بهره یابی تو نیز

بزان بادش از زلفک مشکبیز

همه ره چو از نافه بگشاده زیز

در آن دژ یکی زنگی پرستیز

که غول از نهیبش گرفتی گریز