بر آن دژ که او رایت انگیخته

سر کوتوال از دژ آویخته

فلک زان خط جدول انگیخته

سواد حبش را ورق ریخته

به خون ریختن شد دل انگیخته

ز خون چنان بی گنه ریخته

خمی از خماهن برانگیخته

به خمها سکاهن برو ریخته

که داند که این خاک انگیخته

به خون چه دلهاست آمیخته ؟

چو شکل مدور شد انگیخته

تفاوت نشد با وی آمیخته

زنخ ساده و غبغب آویخته

گلابی ز هر چشمی انگیخته

رخی چون گل و آب گل ریخته

میان لاغر و سینه انگیخته

ز بلور تختی برانگیخته

به خروار گوهر بر او ریخته

همان قرصهٔ شکر آمیخته

چو کنجد بر آن گرده‌ها ریخته

بدین شرط پیمانی انگیخته

سخن چرب و شیرین برآمیخته

از آن مشگبر ابر گل ریخته

مه از سنبله سنبل انگیخته

پی آهو از چشمه انگیخته

چو بر نیفه‌ها نافه‌ها ریخته

ندیدی مگر تیغم انگیخته

نهنگی و گوهر بر او ریخته

ز سیمین زنخ گویی انگیخته

بر او طوقی از غبغب آویخته

هنوز آن طلسم ِ برانگیخته

در آن دشت مانده‌ست ناریخته

نه اسبی عقابی برانگیخته

نه تیغی نهنگی درآویخته

ز گردن بسی خون درآویخته

بسی خون گردنکشان ریخته

چو بینی به شاخی برانگیخته

یکی اژدها بینی آویخته

کهن گشته و موی ازو ریخته

ز نیکوترین جایی آویخته