بیا ساقی که لعل پالوده را
بیاور بشوی این غم آلوده را
فروزنده لعلی که ریحان باغ
ز قندیل او برفروزد چراغ
چو فرخ بود روزی از بامداد
همه مرد را نیکی آید به یاد
به خوبی نهد رسم بنیادها
ز دولت به نیکی کند یادها
سر از کوی نیک اختری برزند
به نیک اختری فال اختر زند
به هنگام سختی مشو ناامید
کز ابر سیه بارد آب سپید
در چارهسازی به خود در مبند
که بسیار تلخی بود سودمند
نفس به کز امید یاری دهد
که ایزد خود امیدواری دهد
گره در میاور بر ابروی خویش
در آیینه فتح بین روی خویش
گزارنده نقش دیبای روم
کند نقش دیباچه را مشک بوم
که چون شد سکندر جهان را کلید
ز شمشیرش آیینه آمد پدید
عروس جهان را که شد جلوهساز
بدان روشن آیینه آمد نیاز
نبود آینه پیش از او ساخته
به تدبیر او گشت پرداخته
نخستین عمل کهآینه ساختند
زر و نقره در قالب انداختند
چو افروختندش غرض برنخاست
در او پیکر خود ندیدند راست
رسید آزمایش به هر گوهری
نمودند هر یک دگر پیکری
سرانجام کهآهن درآمد به کار
پذیرنده شد گوهرش را نگار
چو پرداخت رسام آهنگرش
به صیقل فروزنده شد پیکرش
همه پیکری را بدان سان که هست
درو دید رسام گوهر پرست
به هر شکل میساختندش نخست
نمیآمد از وی خیالی درست
به پهنی شدی چهره را پهن ساز
درازیش کردی جبین را دراز
مربع، مخالف نمودی خیال
مسدّس، نشان دور دادی ز حال
چو شکل مدوّر شد انگیخته
تفاوت نشد با وی آمیخته
به عینه ز هر سو که برداشتند
نمایش یکی بود بگذاشتند
بدین هندسه ز آهن تیره مغز
برافروخت شاه این نمودار نغز
تو نیز ار در آن آینه بنگری
به دست آری آیین اسکندری
چو آن گرد روی آهن سخت پشت
به نرمی درآمد ز خوی درشت
سکندر درو دید پیش از گروه
ز گوهر به گوهر درآمد شکوه
چو از دیدن روی خود گشت شاد
یکی بوسه بر پشت آیینه داد
عروسی که این سنت آرد به جای
دهد بوسه آیینه را رو نمای
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از ساقی میخواهد تا مشروب خوشرنگی (لعل پالوده) بیاورد تا غم و اندوه را بشوید. او میگوید که در روزهای خوش، همه چیز به یاد نیکی میآید و حتی در سختیها نیز نباید ناامید شد، چون بعد از باران سیاه، آب سپید میبارد. شاعر بر این نکته تاکید دارد که در چارهجویی نباید به خود سخت گرفت، چرا که تلخیها گاهی به سود میانجامند. او به قدرت امید اشاره میکند و روشنگریای که آینه به وجود میآورد را بیان میکند. همچنین با ذکر اسکندر و قدرت و تدبیر او، از اهمیت تفکر و مشاهدهی واقعیت به زیباترین شکل ممکن صحبت میکند. در نهایت، قائل به این است که با نگریستن به آینه، میتوان به روشنی و زیبایی واقعی خود دست یافت.
هوش مصنوعی: بیا ای ساقی، که شراب خوش رنگ را بیاوری و این غم و اندوه را پاک کنی.
هوش مصنوعی: نور بخش لعل زیبایی که درختان ریحان باغ را مانند چراغی روشن میکند.
هوش مصنوعی: وقتی که روز خوشی از صبح شروع میشود، همه مردان یاد نیکی و کارهای خوب میافتند.
هوش مصنوعی: به طور خوب و مناسب، پایهها را بنا مینهد و از خوشبختی، یادهای نیک ایجاد میکند.
هوش مصنوعی: در کوی کسی که به خوبی مشهور است، سر میزنند و به او رجوع میکنند تا نشانههای خوب و مثبت را به دست آورند.
هوش مصنوعی: در زمانهای دشوار ناامید نشو، چون پس از باران تیره، آب پاک و روشن به زمین میرسد.
هوش مصنوعی: به خودت وابسته نشو که در حل مشکلات ممکن است به تلخیها برسی و این تلخیها میتواند در نهایت به نفع تو تمام شود.
هوش مصنوعی: اگر نفس انسان از امید یاری بگیرد، خداوند هم به او امیدی خواهد بخشید.
هوش مصنوعی: به ابروی خود در آینه نگاه نکن و خود را در موقعیتی که به آن دست یافتهای، ببین.
هوش مصنوعی: کسی که نقشی زیبا از پارچهی رومی میسازد، میتواند طرحی خوشبو و لطیف بر بوم بزند.
هوش مصنوعی: زمانی که سکندر با شمشیرش بر دنیا تسلط یافت، مانند اینکه آینهای نمایان شد.
هوش مصنوعی: عروس دنیا که زیباییهایش را به نمایش میگذارد، به این نورانیترین آینه نیازمند است.
هوش مصنوعی: قبل از حضور او، هیچ آینهای وجود نداشت، اما به خاطر اندیشه و تدبیر او، آینه ساخته و تکمیل شد.
هوش مصنوعی: در ابتدا، وقتی که آیینه را ساختند، آن را از طلا و نقره درست کردند و در قالبی قرار دادند.
غرض برنخاست: مقصود حاصل نشد، نتیجه مطلوب بهدست نیامد.
هوش مصنوعی: هر سنگ قیمتی وقتی مورد آزمایش قرار میگیرد، خاصیت و ویژگی منحصر به فرد خود را نشان میدهد و هر کدام از آنها در این آزمایش دارای شکلی متفاوت از دیگری هستند.
هوش مصنوعی: در نهایت، وقتی آهن به کار گرفته شد، زیور گرانبهایش به دست کسی رسید.
هوش مصنوعی: وقتی که آهنگر کارش را به خوبی انجام میدهد و آن را صیقل میزند، نتیجه کارش شکل و نمایی درخشان و زیبا به خود میگیرد.
هوش مصنوعی: هر کسی را به همان گونهای که هست ببین و در او زیباییها را شناسایی کن.
هوش مصنوعی: به هر روشی که او را میساختند، ابتدا هیچ تصوری از او بهدست نمیآمد.
هوش مصنوعی: چهرهات را با خوشحالی وسعت بخشید و پیشانیات را بلند و کشیده کن.
هوش مصنوعی: اگر تخیل شکل مربعی را به تصویر بکشی، در واقع نشاندهندهی حالتی است که دور و بر تو شکل گرفته است.
هوش مصنوعی: زمانی که حالت گرد و مدور به خود بگیرد، هیچ تفاوتی در آن ایجاد نمیشود و همچنان با وضوح قبلی خود باقی میماند.
هوش مصنوعی: از هر طرف که به موضوع نگاه کردند، نمایش و تصویر واحدی از آن را مشاهده کردند و همین تصویر را به دیگران منتقل کردند.
هوش مصنوعی: با این طرح و برنامه، تیره و تار مغز را به آهنی روشن تبدیل کرد و شاه این تصویر زیبا را خلق کرد.
هوش مصنوعی: اگر تو هم به آن آینه نگاه کنی، میتوانی روش و شیوهی اسکندر را به دست آوردی.
هوش مصنوعی: وقتی که آن گرد، بر روی آهن سخت آمد، پشت به نرمی تغییر کرد و از خوی خشن خود دور شد.
هوش مصنوعی: سکندر قبل از اینکه با گروهش به دیدار گوهر برسد، زیبایی و جلال آن گوهر را مشاهده کرد.
هوش مصنوعی: وقتی که کسی از دیدن چهره خودش خوشحال شد، یک بوسه به پشت آیینه زد.
هوش مصنوعی: عروسی که این کار را انجام دهد، مانند بوسهای است که بر روی آینه میزند و خود را نمایان میکند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.