به جان مسیحا و سوک صلیب

به دارای ایران گشته مصیب

گهی زو فراز آید و گه نشیب

گهی شادمانی و گاهی نهیب

بزد کوس و آورد بیرون صلیب

صلیب بزرگ و سپاهی مهیب

من اسپ آن گزینم که اندر نشیب

بتازم نه بینم عنان از رکیب

همی داشتش چون یکی تازه سیب

که از باد ناید بروبر نهیب

فروهشته زو چار بودی رکیب

همی تاختی در فراز و نشیب

همه کارها را سراندر نشیب

مگر دست گیرد حسین قتیب

بدرد دل و مغزشان از نهیب

بلندی ندانند باز از نشیب

به زر تیغ داری به زربر رکیب

نباید که آید ز دزدت نهیب

چو گویی دهد او تن‌اندر فریب

گر از گفت من در دل آرد نهیب

چو بنمود دست آفتاب از نشیب

دل موبد شاه شد پر نهیب

بدان شادمانی و آن فر و زیب

چرا شد دل روشنت پرنهیب؟

نباید که اندر فراز و نشیب

ندانند چنگ و عنان و رکیب

نداد ایچ پاسخ ورا جز فریب

همی دور دید از بلندی نشیب

به آرایش چهره و فر و زیب

نباید که گیرندت اندر فریب

ندانی جز افسون و بند و فریب

چودیدی که آمد بپیشت نشیب

گهی برفراز و گهی بر نشیب

گهی با مراد و گهی با نهیب

بدانست کآمد بتنگی نشیب

زمانه بگیرد فریب و نهیب

که بس زود دید آن نشان نشیب

خردمند خامش بماند از نهیب

ز منبر چومحمود گوید خطیب

بدین محمد گراید صلیب