کجا جادوان را بر آن برز کوه

بدی جایگاشان و مردم ستوه

به تک همچو باد و به تن همچو کوه

زمین از کشیدندش گشتی ستوه

بدین گونه می راند لشکر چو کوه

چنین تا رسید اندر ایران گروه

به پیش اندرون پیل و از پس گروه

حصاری برآورد مانند کوه

روان کرد لشکر گروها گروه

از آن کوه و هامون گرفته ستوه

وگر بد فکنده گروها گروه

به هرگوشه ای تل تل و کوه کوه

روان کرد لشکر گروها گروه

از آن کوه و هامون گرفته ستوه

وزآن سو فرامرز مانند کوه

ز بس تاختن لشکر او ستوه

فراز آوریدند چون کوه کوه

که گشتی زدیدنش دیده ستوه

دلاور سواری به کردار کوه

زمین از گرانیش گشته ستوه

مهارک چنان ساخت مانند کوه

زمین بود از لشکر او ستوه

چو او گرز بگذاردی بر گروه

ز سختی شدی گاو ماهی ستوه

ز کشته به هر جا برافتاده کوه

ز شمشیرشان کوه و صحرا ستوه

بزد بر زمینش چو یک لخت کوه

ز دو رویه بر وی نظاره گروه

شود هیزم آرد به میدان ز کوه

برفت و برفتند با او گروه

همی تاخت اندر بیابان و کوه

سمندش شد از بس دویدن ستوه

برفتند و بردند با هم گروه

فکندند بر یکدگر همچو کوه

به تن باد پاشان بود همچو کوه

که از لعلشان کوه گردد ستوه

سپاه اندر آمد به نیزه چو کوه

از ایشان بشد فیل گوشان ستوه

به دریا کنار و به هامون و کوه

بسی گشت تا شد ز گشتن ستوه