بشد با بنه اشکش تیزهوش

که دارد سپه را بهرجای گوش

همیدون برآورد بیژن خروش

که ای ترک بدگوهر تیره هوش

بتوفید شهر و برآمد خروش

تو گفتی همی کر کند نعره گوش

چو گفتار سالارشان شد بگوش

زگردان لشکر برآمد خروش

ز لشکر همه کشور آمد به جوش

ز گیتی بر آمد سراسر خروش

به پند فراوانش بگشای گوش

بر او چادر مهربانی بپوش

نگهبان دیده گرفتی خروش

همه رزمگاه آمدی زو به جوش

گر این اهرمن را به دست تو هوش

برآید به فرمان یزدان بکوش

تو ای مهربان باب بسیار‌هوش

دو کتفم به درع سیاوش بپوش

همه لشکرش برگرفته خروش

به هومان نهاده سپهدار گوش

چو بشنید پیران برآمد به جوش

نماند آن زمان با سپهدار هوش

خجسته سپهدار بسیار هوش

همه رای و دانش همه جنگ و جوش

وز آن سو که شد اشکش تیزهوش

برآمد ز خوارزم یکسر خروش

تو بندیش هشیار و بگشای گوش

سخن از خردمند مردم نیوش

از اسبان و مردان همه رفته هوش

دهن خشک و رفته ز تن زور و توش

دو رویه ز لشکر برآمد خروش

زمین آمد از نعل اسبان به جوش

سرانجام بر دست گودرز هوش

برآید تو ای باب چندین مکوش

از آن پس برآورد ز ایران خروش

ز بس کشتن و غارت و جنگ و جوش

چو بیژن بدید آن از او رفت هوش

برآورد چو شیر شرزه خروش

ز گردان گیتی برآمد خروش

زمین همچو دریا برآمد به جوش