ازیرا که هرگز نگردد کهن

گل تازه کش اصل باشد سخن

ز دانا سخن بشنو و گوش کن

که نامد گهر ز آسمان جز سخن

بماندند آن شب همه ممتحن

که بی ساز بودند آن انجمن

سپاه گران مایه شد انجمن

همه شیر گیران پولاد تن

کجایند گردان لشکر شکن

که ناید همی هیچ کس پیش من

چو بشنید ورقه از او این سخن

ببد بر دلش نو غمان کهن

حصاری که دیوار او شد کهن

نباشد مر آن را بسی اصل و بن

چو بشنید ورقه ازو این سخن

غم بابک و عشق آن سروبن

به پیش تو خواهمش گردن زدن

کی تا من ز تو برخورم تو ز من

دو ببر بر آشفتهٔ تیغ زن

بگشتند با یک دگر هر دو تن

چو کهتر برادر شنید این سخن

بجوشید از کینه آن سرو بن

نگفتند از بیم لشکر سخن

برون شد بدر ورقه و سروبن

چو گلشه زورقه شنید این سخن

بنالید آن سر و تن سیم بن

چو آمد به نزدیک شهر یمن

پر از مهر جان و پر از رنج تن

کجا شاه بحرین و شاه عدن

به جنگ آمدستند سوی یمن

براند اسپ گرم آن شه صف شکن

رسید از ره اندر به شهر یمن

چه سودست اکنون ازین آمدن

که شوریده گشتست کار یمن

تو فردا خمش باش و بگسل سخن

به کار من اندر تو نظاره کن

ببد شاد دستور شاه یمن

بیاورد گردان لشکر شکن

شهانشاه بحرین و شاه عدن

عجب داشتند از سپاه یمن