رسن‌های کشتی جدا هر کسی

ببستند بر دست و پایش بسی

ز کژی نشد راست کار کسی

به ناموس رستن نشاید بسی

نثار و گهر ریختش هر کسی

ز هر گونه بردند هدیه بسی

از آن خیل مرغان جدا هر کسی

گرفتند از بهر کشتن بسی

به خروار بردند از آن هر کسی

دگر نیز از ایشان سرآمد بسی

به سنگی درون کنده خط ها بسی

بد از برش و نشناخت آن را کسی

گر از آدمی نیست خویشم کسی

دگر خویش و پیوند دارم بسی

بدان مرز بودند شاهان بسی

ولیکن نبد یار خاقان کسی

ولیکن چو پرسیدم از تو بسی

بمان تا بپرسم ز دیگر کسی

دگر سنگ دیدند کوچک بسی

که چون زآن دو بر هم بسودی کسی

شهش داشت آن را نگهبان بسی

نماندی که بی هدیه بردی کسی

ز ما پیشتان نیست بنده کسی

و هست از شما بنده ما را بسی

توانگر چو من نیست ایدر کسی

ندارم کس و چیز دارم بسی

بدو گفت داریم ما هر کسی

در این گاو مروای فرخ بسی

بود گوش با چشم شه را بسی

کجا گوش و چشمش بود هر کسی

ز گیتی بی آهو نیابی کسی

اگرچند دارد هنرها بسی

جهان سرگذشت نو از هر کسی

چنین گونه گون یاد دارد بسی

نکوتر بود نام زفتی بسی

ز خوانی که با طمع بنهد کسی

جز ایشان گوا بود دیگر بسی

ولیکن نیارست دم زد کسی

سرا و دز و کشتش ایدون بسی

چرا جز شما نیست ایدر کسی