گشاده شود هرچ ما بسته‌ایم

ببالاید آن دین که ما شسته‌ایم

ز کینه همه پاک دلخسته‌ایم

کمر بر میان جنگ را بسته‌ایم

ترا نیک خواهی کمر بسته ایم

وز آن پیش دستی جگر خسته ایم

به فرمان و رایت کمر بسته ایم

اگر تندرستیم و گر خسته ایم

که ما بندگان تا کمر بسته‌ایم

بدین روز یک روز ننشسته‌ایم

همینست رازی که ما جسته‌ایم

ز دیگر حکایت ورق شسته‌ایم

در کجروی برجهان بسته‌ایم

ز دنیا بدین راستی رسته‌ایم

به بند گرانشان فروبسته‌ایم

که اکنون چو ایشان جگر خسته‌ایم

به صد زحمت از چنگ یل جسته‌ایم

ز هر رستگان پنج و شش خسته‌ایم

یکی عهد و پیمان به هم بسته‌ایم

کجا هر دو از مهر هم خسته‌ایم

نگارا ز هجر تو دل خسته ایم

دو دیده به وصل تو دربسته ایم

ز بند همه چیز برخاستیم

به محراب ابروت پیوسته ایم

ز زنّار زلفت حذر کرده ایم

[...]

چو لاله پر از خون دل خسته ایم

چو سوسن به پیشت کمر بسته ایم

دو دیده چو نرگس گشاده مدام

بنفشه صفت پیش تو دسته ایم

چو گل با رخت شاد و خندان چو صبح

[...]