چو رفتند یک ماه دیگر به کام

یکی کوه دیدند بندآب نام

تو ای پهلوان گرد جوینده کام

که گرشاسب خواندت هر کس به نام

به باران چو داریم گفتند کام

برآریم این لوح و بت را به بام

هزار و دو صد جفت بردند نام

ز صندوق عود و ز یاقوت جام

هزار اسپ کُه پیکر تیز گام

به برگستوان و به زرین ستام

به رخ لعل هر یک به دل شادکام

بدین دست رود و بدان دست جام

ز خوشی بدش مینو آباد نام

چو بگذشت ازو پهلوان شادکام

همیدون هزار اسپ زرین ستام

صد و شصت منجوق از بهر نام

مه چرخ کین برکشید از نیام

سر از تن بینداختش بیست گام

پدر زو به پیوندش این جست و کام

نشد گرد سرکش بدان رآی رام

به شاهیش هر سوی گسترده نام

به کامش همه کشور روم رام

همی بود تا گشت خور زردفام

ز مهر سپهبد برآمد به بام

سپهبد چو دید آسمان تیره فام

بزد بر سر اسپ جنگی لگام

پی صید جسته شده تیز گام

چه تازی همی خیره در دست دام

دو چشمش چو دو گنبد قیرفام

نشانده ز پیروزه مینا دو جام

شکیب آوری رهبری تیزگام

ستوهی کشی کم خور و پر خرام

که بر در فرستاده‌ای تیزگام

رسیده‌ست و دارد ز اثرط پیام

که گر دختر شاه کابل به جام

گه بزمت آرد می لعل فام

زد اثرط برون ادهم تیزگام

یلان را همی خواند یک یک به نام

کشید ابر بیجاده باز از نیام

برانگیخت شبرنگ و برگفت نام