سپهبد بر اورنگ و دل شادکام

به پیش اندرون گرز و بر دست جام

که آمد فرستاده ای گاه شام

ز نزد بهو زی تو دارد پیام

تو ایدون فرستی بَرِ من پیام

فریبنده گشتی به نیرنگ خام

کنون از شما هر که از بهر نام

مرین زاولی را سرآرد به دام

کمندش بگسترده از خم خام

همه دشتِ رزم اژدها وار دام

من این کرده وز شب جهان تیره فام

که داند که من کِه ورا هم کدام

دلاور بغرّید و بر گفت نام

سوی پیشرو زود بگذارد گام

سبک شاه مهراج دل شادکام

به زیر آمد از تخت بر دست جام

همانجا یکی هفته دل شادکام

برآسود با بخشش و رود و جام

نماندست کاری فزاینده نام

کنون چون بهو را فکندی به دام

نشستنگه ناز دانند و کام

بدان بومش اندول خوانند نام

یکی ماه از آن پس به شادی و کام

ببودند کز می نیاسود جام

نشان کف پایش آنجا تمام

بدیدند هر پی چو هفتاد گام

ز یاقوتِ یکپاره لعل فام

درفشان یکی خانه آباد نام

به زودی شمارش گزارد تمام

بهشتش دهد جای آرام و کام

بهین رادی آن کت کند نیکنام

چه سان و توانگر ترین کس کدام

که خوانند برطایل آنرا به نام

جزیری همه جای شادی و کام

یکی را دُم از حلقه هر سو چو دام

دمان آتش از زخم دندان و کام

بَر شاه آنجای از آن پس به کام

ببودند یک هفته با بزم و جام

سه هفته چو راندند از آن پس به کام

به کوهی رسیدند لانیس نام