نموده رخش تا جمالی مرا

بدل بسته نقش خیالی مرا

ز هجرش چه نالم که مهرش نمود

زهر ذره راه وصالی مرا

نماید جهان جمله پیش نظر

[...]

مکن ناصحا منع من از حبیب

که بی گل نیارد بسر عندلیب

منم بلبل و گل رخ دوستان

کجا بلبل از گل نماید شکیب

چه خوش باشد ایام گل در چمن

[...]

نه تنها شبم تیره از موی اوست

که روزم همه روشن از روی اوست

دوعالم که نبود ز یکرشته بیش

کمین موئی از تار گیسوی اوست

قیامت که صد فتنه دارد ببر

[...]

مرا قبله جان کنون روی اوست

که محراب دل طاق ابروی اوست

بدیدار بیت الحرامش چکار

کسیرا که دل کعبه کوی اوست

سراسر جهان و در او هر چه هست

[...]

گذر چون ترا بر مقامم فتاد

همای سعادت بدامم فتاد

کنون قرعه دولت ای سرفراز

ز یمن قدومت بنامم فتاد

برآمد چو ماه رخت در نظر

[...]

بهار آمد ای بلبل خوش نفس

بنال از اسیری چه من در قفس

چه حاصل ترا زین بهاران بپیش

که خواهد رسیدن خزانش ز پس

مکن تکیه هرگز به بنیاد عمر

[...]

یکی روز رفتم بگلگشت باغ

که از بلبل و گل بگیرم سراغ

بدیدم گرفته نهال گلی

بدستی صراحی بدستی ایاغ

صراحی ز غنچه ایاغش ز گل

[...]

زهی مصحف رو که در وی رقم

زابرو و انف است نون والقلم

لب از یاء و دندان ز سین چون نمود

زد از طاوها طره را پیچ و خم

دگر نقش حم هر سو نگاشت

[...]

زهی بر جمالت جمال آینه

زهی بر جلالت جلال آینه

جمال و جلال ترا در دو کون

ظهور و بطون کمال آینه

دلت را چه نبود رخ بیچراغ

[...]