نه تنها شبم تیره از موی اوست
که روزم همه روشن از روی اوست
دوعالم که نبود ز یکرشته بیش
کمین موئی از تار گیسوی اوست
قیامت که صد فتنه دارد ببر
یکی جلوه از قد دلجوی اوست
می کوثر و موج آب حیات
عیان از لب و چین ابروی اوست
چو سنبل نسیم سحر مشکبار
ازآن طره عنبرین بوی اوست
چه گویم ز نور مسلمانیش
که او کافر خال هندوی اوست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره عشق و زیبایی معشوق سخن می‌گوید. شاعر می‌گوید شبش به خاطر موی معشوق تیره است و روزش به خاطر چهره او روشن. او به زیبایی و جذابیت معشوق اشاره می‌کند و می‌گوید که در دنیای دیگر نیز همه چیز به یک رشته مرتبط است و زیبایی او همچون مویی از گیسویش، همه چیز را تحت تأثیر قرار می‌دهد. شاعر در تصویرسازی‌هایش به قیامت و فتنۀ آن اشاره می‌کند و معشوق را همچون موجی از آب حیات و نسیم صبح توصیف می‌کند. او دیگران را از نور مسلمانیش یاد می‌کند و در نهایت می‌گوید که کافر خال هندوی اوست، اشاره به زیبایی‌های خاص و فریبنده معشوق دارد.
هوش مصنوعی: نه تنها شب من به خاطر موهای او تاریک است، بلکه روز من نیز به لطف چهره او روشن و پرنور است.
هوش مصنوعی: دو جهان به اندازه یک رشته موی او نزد هم قرار دارند و کمترین فاصله‌ای بین آنها نیست. وجود او به اندازه‌ای مهم و باارزش است که می‌توان گفت همه چیز به او وابسته است.
هوش مصنوعی: روز قیامت که صحنه‌های پرهیجان و گرفتاری‌های زیادی خواهد داشت، فقط کافی است یک لحظه از زیبایی و مهربانی او را ببینی.
هوش مصنوعی: این جمله به زیبایی و جذابیت یک فرد اشاره دارد که لبان او همچون کوثر (مظهر آبادانی و حیات) و ابروهایش همچون موج‌های آب حیات، جلوه‌ای دلربا و زنده به وجود می‌آورد. در واقع، شاعر به توصیف ظرافت و شگفتی‌های ظاهری این شخص پرداخته و تاثیر آن را بر احساسات و روحیه خود ابراز کرده است.
هوش مصنوعی: چنان که گل سنبل در نسیم صبحی خوشبو، عطر مشک را به خود می‌گیرد، بوی موهای او نیز عطری است دلپذیر و خوشایند.
هوش مصنوعی: من چگونه می‌توانم از نور مسلمانیش صحبت کنم وقتی که او در حقیقت کافر و به نوعی با ویژگی‌های هندی خود شناخته می‌شود؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بهارست جایی کجا روی اوست
بهشتست جایی کجا خوی اوست
دل اختر از جان هوا جوی اوست
زبان زمانه ثناگوی اوست
که اکنون دلارام بانوی اوست
پرستنده طاق ابروی اوست
که عشق من ای خواجه بر خوی اوست
نه بر قد و بالای نیکوی اوست
ندانست کان ماه یا روی اوست
سواد شب ار زلف هندوی اوست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.