گرچه بر روی خوان سواری تو

داری از من هر آنچه داری تو

گفت من خود ز وامداری تو

نرسیدم به حق گزاری تو

بر قیاس نواله خواری تو

ناید از من سپاس داری تو

ای سیه گر سپید کاری تو

سرخ رویی و سبز داری تو

من به جان سوختم بگو آخر

با شب و روز در چه کاری تو

روز به کار تو کی توانم برد

[...]

گرچه عمر شمرده داری تو

چونکه در راه حق سپاری تو

گرچه اسباب و مال داری تو

چونکه دل را بحق سپاری تو

سرّشان از بزرگواری تو

فاش شد از سفیدکاری تو

از بزرگی و شهریاری تو

جز کله گوشه ای چه داری تو

عرش کم در بزرگواری تو

فرش در موکب عماری تو

به صیام و به بردباری تو

به قیام شب و به زاری تو

تا رخ این زمین نخاری تو

بجز از خار و خس چکاری تو؟

کرد ایزد ز بهر یاری تو

حس ده گانه را حواری تو

پیشوای زمانه زین الدّین

سرور اهل روزگاری تو

آسمان را غلام می خوانی

چرخ را بنده می شماری تو

در جهان آن یگانه‌ای امروز

[...]

همه یکدل به دوستداری تو

یکزبان بهر خواستگاری تو