چون که آن‌دَم به وقت کار آید

روح باشد که در شمار آید

چار عنصر چو در شمار آید

تن مرکب از این چهار آید

مر ترا آن رفیق و یار آید

کت به نیک و به بد به کار آید

تاش چون شوی خواستار آید

آن به کدبانوییش به کار آید

آنکه از نقش اوت عار آید

پی دخترت خواستار آید

شخص گاهی که در شمار آید

مادرش اوّلین به کار آید

میزبانی چو خوانی آراید

ترّه همچون بره به کار آید

بیشتر زآن که در شمار آید

تا دگر وقت‌ها به کار آید

روز فردا چو در شمار آید

شاه با شیر در شکار آید

روز فردا چو در شمار آید

شاه با شیر در شکار آید

از هنر هرچه در شمار آید

وان هنرمند را به کار آید

هرچه فرهنگ را به کار آید

وآدیمزاد را بیاراید

در معانی یکی به کار آید

وان دگر خود صور نگار آید

چون ز گهواره در کنار آید

در دگر گونه گیر و دار آید

گر نه این میوه‌ها به بار آید

باغ را از کلم چه کار آید؟

که پسر دزد و نابکار آید

بدنهادست و بد به بار آید

خوب چون روی خود بیاراید

از نماز و ورع چه کار آید؟

گفت: حقی که در شمار آید

این چنین روز را به کار آید

دل نداری، ز جان چه کار آید؟

جان بیدل چه در شمار آید؟

هر گه آن یار در کنار آید

جان و دل گو دگر چکار آید