تا هوا خواهی و هوا داری

کودکی کن نه مرد این کاری

قول بازی شنو هم از باری

که حجابست صنعت قاری

خود پدیدست تا به مکّاری

چه دهد هندویی و طرّاری

تو ندانی طریق هشیاری

تو خرد را دروغ‌زن داری

سست بازار و سخت آزاری

خربزه خور نه خربزه کاری

سوخته مغز و خام گفتاری

سوده سودا و ساده بازاری

ذره‌ای نور اگر به دست آری

بی‌تعب جسر نار بگذاری

شرب او شر دهد خورش خواری

سیم او سم دهد زرش زاری

مورکی را اگر بیازاری

چیره گردی به ظلم و خون‌خواری

مرد را شرم به به هر کاری

نیست چون شرم مر ترا یاری

خواست وقتی ز عجز دینداری

از یکی مالدار دیناری

در جهان بهتر از کم آزاری

هیچ کاری تو تا نپنداری

چکنی سرگذشت طرّاری

سرگذشت اجل شنو باری

تو که این را چو جان نگه داری

گاه از آن عقل را بیازاری

چون براین در نه‌ای سپهداری

کم ز سگ‌بانئی مکن باری

زهد ورزی برای مُرداری

پس چه گویی که من کیم باری

تو که در بند او گرفتاری

می‌کش از بهر او چنین خواری

برنیامد در این جهان باری

هیچ پر مغز را ازو کاری

که پدیدست در جهان باری

کار هر مرد و مرد هر کاری

گفت مردا سبک بکن کاری

تا برآید مگرت بازاری