گرچه بر نقش حرف غزنین است

چون قدم سای تست عزبین است

نهمین جای ملت و دین است

سفر و راه و کیش و آیین است

گرچه مولد مرا ز غزنین است

نظم شعرم چو نقش ما چین است

زآنکه در کویت آفتاب این است

نیم شب چون نماز پیشین است

ای عزیزان بر جهان این است

زهرش اندر گیای شیرین است

شیر در کار عشق مسکین است

عشق را بین که با چه تمکین است

نکشد کس کمان عشق به زور

عشق شاه همه سلاطین است

دلم از دلبران بتی بگزید

[...]

شاد کن جان من، که غمگین است

رحم کن بر دلم، که مسکین است

روز اول که دیدمش گفتم:

آنکه روزم سیه کند این است

روی بنمای، تا نظاره کنم

[...]

بعد هجران وصال شیرین است

هر که از این نیست شاد غمگین است

هر که‌را عقل عاقبت‌بین است

زو گریزش همیشه آیین است

یا خود اهل دلی که حق بین است

دیدن سرهاش آئین است

شیخ را راستین مرید این است

که همیشه چو شیخ حق بین است

سر بسر آن شود اگر این است

گر بود کفر بعد از آن دین است

تا کند فهم آنچنان کاین است

تا ببیند که این سرّ دین است

شاد کن جان من که غمگین است

رحم کن بر دلم که مسکین است

روی بنمای تا نظاره کنم

کآرزوی من از جهان این است

دل بیچارگان به وصل دمی

[...]

گر ترا ناز و بدخویی این است

وای بر دل، اگر چه سنگین است

عیشم ار بد رود بلایی نیست

تو، نکو، می روی بلا این است

می روی و نمی روی از دل

[...]

آنچه یاقوت گفتیش میناست

چه فروشی؟ که جوهری بیناست

فلسفی اصل و رافضی طین است

زین دو بگذرکه دشمن دین است

شبهۀ آنکه گبر بی دین است

گر بدانی بعینه این است

چون سجلّ از کتاب سِجّین است

درخور صد هزار نفرین است

بصرم دیده ی جهان بین است

که رخش مایه ی دل و دین است

وصف رویش چگونه بتوان گفت

هرچه گویم هزار چندین است

آنچه گویند در حبیبان نیست

[...]