نه در آید به ذات او تغییر

نه قلم وصف او کند تحریر

از پی یک دو روزه عمر قصیر

چند هیزم کشی به قعر سعیر؟

شه چو ظالم بود نپاید دیر

زود گردد برو مخالف چیر

وان دگر استواء عرش و سریر

کرده در علم خویشتن تقدیر

اعتماد تو بر سگ و زنجیر

بیش بینم که بر سمیع و بصیر

کرده از بهر رهبری شش میر

گربه‌ای را فتی سگی را پیر

حکم فرمان و عقل فرمان‌گیر

نفس نقاش و طبع نقش‌پذیر

بنده‌ای باش بی‌نصیبه و چیر

که فرشته نه گرسنه‌ست و نه سیر

سحره از لطف گفت ان لاضیر

با عزازیل قهر کرد انا خیر

روزی تست بر علیم و قدیر

تو ز میر و وکیل خشم مگیر

صورت آنکه هست بر درِ میر

بادبانی به دست و باد پذیر

یوم و غد ملکت ای به ما بر چیر

هست آنرا که بود دی و پریر

گر در آموختن کند تقصیر

هرچه خواهد سبک ز وی بپذیر

که نماید در آینهٔ تزویر

غرض نکتهٔ علیم و قدیر

هرچه جز حق بود تو آن مپذیر

دل ز اغیار جملگی برگیر

گه به رای خودش کنی تفسیر

گه به علم خودش کنی تقریر

نام او هم تکست با تقدیر

کام او همرهست با تیسیر

یک شکم نان جو نخوردی سیر

نزدی جز برای دین شمشیر

گه شرار غضب شود به اثیر

گه کشد غل و غش ترا به سعیر

شده یعقوب مستمند و ضریر

از قدون تو تیزبین و بصیر