هیچ دل را به کُنه او ره نیست

عقل و جان از کمالش آگه نیست

از خدایی خلایق آگه نیست

عقلا را در این سخن ره نیست

هیچ بیهوده را بدو ره نیست

زانکه در خلقها چنو شه نیست

شرر تیز تگ جز ابله نیست

زادهٔ او ز عمرش آگه نیست

قبله امروز جز شهنشه نیست

هر که آید به در بگو ره نیست

عذر گو وز بهانه آگه باش

همه خفتند و یک کس آگه نیست

نگذارد نه کوته و نه دراز

[...]

هیچ اضداد را در او ره نیست

آن طرف کس ز خویش آگه نیست

رفت آنجا که مرگ راره نیست

سوی آن چرخ کش خور و مه نیست

غیر اندیشه پردۀ ره نیست

پرده افزاید آن که آگه نیست

مرد بی درد مرد این ره نیست

غافل از ذوق درد آگه نیست

بی رخ زرد و اشک سرخ بر رو

دعوی عاشقی موجه نیست

روشن و خوش صباح زنده دلان

[...]

تا ز هر بد عنانت کوته نیست

یک اعوذت اعوذبالله نیست

چون سخن لله و مع الله نیست

شیوه عارفان آگه نیست

گفتم: این عذرها، موجه نیست

اینقدر هم حریفت ابله نیست

آنچه پیشِ تو بیش از آن ره نیست

غایت فکر تست اللّه نیست

کجی و ظلم را در آن ره نیست

بد و خوب و دراز و کوته نیست