تن او روح بود و روح تنش

چون بپوشی به گور، یا کفنش؟

افتخار جهان مظفر دین

معدن جود و منبع دانش

حسن بن العضد که از احسان

مصطفی گشت و بنده حسّانش

کوکب زرنگار خور میخیست

[...]

حافظ نیکخوان نیک نویس

هرکه حق گویدت شنو سخنش

چنگ را بیش بر کنار مزن

بسر خود که بر زمین نزنش

گوید این لیک خلق و فعل و فنش

می کند دمبدم دروغ زنش

پیرهن چاک کرده در بدنش

همچو تاری ز جیب پیرهنش

هست هر برگ و شاخ در چمنش

تن گل‌چهره‌ای و پیرهنش

مه چو دریافت بی‌دروغ و فنش

بوی صدق نهفته در سخنش

چند گویی ز چرخ و مکرو فنش

به خدای ار کری کند سخنش

میخزی در میان پیرهنش

میمزی خون پاک از بدنش

از کفایت بلند شد شأنش

گشت اکفی الکفات عنوانش

بلعجب‌وار یافتم سخنش

دوختم دیده بر لب و دهنش

با چنین حال‌، دیو راهزنش

کرده جا در میان پیرهنش