تو دهی بی میانجی آنرا گنج

که نداند ستاره هفت از پنج

آنکه از فقر فخر داشت نه رنج

چه حدیثی‌ست فقر و چندان گنج‌؟

چیست کانرا من جواهر‌سنج

بر نسنجیدم از جواهر و گنج

پیش مفلس زر زیاده مسنج

تا نپیچد چو اژدها بر گنج

آن یکی پا نهاده بر سر گنج

وین ز بهر یکی قراضه به‌رنج

کان‌ِ نو کن ز رنج خویش مرنج

باز کن بر جهانیان در گنج

پنجه کارگر شد آهن سنج

بر بنا کرد کار سالی پنج

بیشتر بردمی در اینجا رنج

تا به من شاه بیش دادی گنج

چون قدر مایه شد به سختی و رنج

یافت گنجی و برفروخت چو گنج

خانه‌ای دید چون خزانه گنج

چشم بیننده زو جواهر‌سنج

هرچه بایستش از جواهر و گنج

بود و یک جو نبودش انده و رنج

تازیان را دهد ولایت و گنج

پارسی‌زادگان رسند به رنج

دست کیوان شده ترازو‌سنج

سخته از خاک تا به کیوان گنج

شاه چندان گرفت گوهر و گنج

که دبیر آمد از شمار به رنج

شاه فرمود تا ز گوهر و گنج

دست خازن شود جواهرسنج

بردم از جامه و جواهر و گنج

آنچه ز اندیشه باز دارد رنج

آنچنان کردمش به دادن گنج

کامد از بار آن خزانه به رنج

گفت چندین نورد گوهر و گنج

بر نسنجیده هیچ گوهر سنج

من که پایم فروشداست به گنج

دست چون دارم ارچه بینم رنج

یک سخن پرسم ار نداری رنج

کز جهان با چنین خزینه و گنج