به نخستین قدم که زد آدم

پوستینش درید گرگ ستم

شحنه‌ای را ز بهر دفع ستم

بفرستاد اندرین عالم

چه وجودت به نزد او چه عدم

مثل تو بر درش نیاید کم

همه شو بر درش که در عالم

هرکه او جز همه بود همه کم

حاتم آنگه که کرد عزم حرم

آنکه خوانی ورا همی به اصم

هر سری کز تو رست هم در دم

سر بزن چون چراغ و شمع و قلم

این همه حیله بهر یک دو درم

شام تا چاشتی ز بهر شکم

جرّ و جزم وی از طریق قدم

لوح محفوظ و سرِّ سیر قلم

پدر آدم اندرین عالم

هست از آن دم که زادهٔ مریم

جان او دیده ز آسمان قِدم

زادنِ عقل و آدم و عالم

نه زبانش به وقت نشر حکم

گفت لو تعلمون ما اعلم

گر ملک دیو شد گه آدم

دیو در عهد او ملک شد هم

چشم روشن شده ز وی آدم

جان او از چنو پسر خرّم

زحمت آب و گِل در این عالم

رحمتش نام کرده فضل قِدم

خاتم شرع خاتمت در فم

صدق‌الله بنشته بر خاتم

که شدم سیر از آدم و عالم

هان سیاها سپید مهره بدم

با ثنای تو عقد بسته به هم

در عزب خانه عیسی مریم

وز مکان آمدند قدها خم

مکه و یثرب و حری و حرم

بر نه‌ای شاه عالم و آدم

داغ بر رانِ اشهب و ادهم

زانکه در خدمت دم آدم

جان و فرمان روند هر دو به هم